ห่างหายไปนาน สำหรับการเขียนไปนาน เราก็ไม่ได้ไปไหนหรอกคะ ก็ยังอยู่ที่เดิม ทำกิจกรรมเดิมๆ เพียงแต่ว่า ตอนนี้ติด series “Supernatural” เท่่านั้น ดูไม่ได้หลับไม่ได้นอน ตอนนี้ถึง season 4แล้ว (สนุกมากมาย)
ผ่านไปแค่แวบเดียว เดือนนี้ก็หมดเดือนอย่างรวดเร็ว มีแค่ 28 วันเองเนอะ น้อยมากๆเลย พูดถึงวันสำคัญในเดือนนี้ ถ้าจะไม่กล่าวถึง "วันวาเลนไทน์" ก็ดูจะเชยไปสักนิด สำหรับวันวาเลนไทน์ในปีนี้ของเรา ก็มีเรื่องต้องประหลาดใจอย่างมาก นั่นคือ เราไม่ได้รับดอกไม้สักดอกเลยในวันวาเลนไทน์ มีเพียงดอกไม้ก่อนวันวาเลนไทน์จากพี่หนิง และดอกไม้หลังวาเลนไทน์ที่ไม่ได้ซื้อหามาจากไหน หากแต่ใช้ความพยายามในการจัดดอกไม้ครั้งแรก และเป็นครั้งที่พิเศษสุดจริงๆ (ขอบคุณนะคะ สำหรับแจกันดอกไม้ที่ใช้เวลาจัดนานกว่า 2 ชั่วโมง)
วันวาเลนไทน์ เราได้ไปดูเดี่ยว 8 ที่พารากอน ไปกัน 4 คน ถ้าจะพูดถึงการแสดงในวันนั้นของโน๊ต จัดได้ว่า ไม่ค่อย ฮา เท่าที่ควร แต่ก็พอคลายเครียดในช่วงสังคมแบบนี้ เราไปดูรอบบ่ายโมง ออกมาจากฮอลล์ก็ห้าโมงแล้ว ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปพัทยา เพื่อไปทานข้าวเย็น แต่สืบเนื่องจาก "คนขับรถส่วนตัว" เกิดไม่สบาย เป็นไข้เสียก่อน ทำให้เราต้องเลื่อนทริปทานข้าวไปอย่างไม่มีกำหนด (เอาไว้เราจะนำรูป และบรรยากาศที่เราไปทานข้าวในวันที่ 16 หลังวาเลนไทน์สองวันมาให้เพื่อนๆได้ชมกัน)
ช่วงนี้ค่อนข้างที่จะมีอารมณ์อยากไปเที่ยว เมื่อคืนวาน เราจึงไป "เซต้า" กับน้องที่รัก และคนขับรถส่วนตัว (ครั้งนี้เป็นการไปครั้งที่สอง ครั้งแรกก็เมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว) แต่กว่าเราจะไปถึงร้านก็ ห้าทุ่มครึ่งแล้ว เนื่องจากเราต้องไปเข้าโบสถ์ก่อน พอเดินเข้าไปในร้าน เราก็เริ่มมีอาการเมา (ทอม) ทอมมากมาย ยืนเรียงราย โยกซ้าย โยกขวา และจู่ๆก็มีพนักงานในร้าน (ทอม
ฉบับกระเป๋า หัวตั้งๆ หน้าใสๆ) เดินเข้ามาใกล้ พร้อมถามว่า จะดื่มอะไรดีครับ? เราอยู่ในภวังค์ครู่นึง ก่อนที่จะทำอะไรไม่ถูกและสั่งไปว่า ขอ San miguel (คือจริงๆแล้ว อยากสั่ง smirnoff) เมื่อเครื่องดื่มมาถึง เราก็ถึงบางอ้อ นี่เราเมาทอมอย่างหนักแล้วนะเนี่ย สั่งผิด แล้ว
โดยส่วนตัว เราไม่ทานเบียร์ด้วย (แต่น้องเบียร์พี่ดื่มได้นะ) ทำไงดีอ่ะ ก็ยืนถือขวดหมุนไปหมุนมา ให้คนข้างๆดื่มจนหมด และเราก็เลยสั่งน้ำส้มมาดื่ม ไม่ได้อยากจะเป็นนางเอกหรอกนะ เพียงแต่ว่า เมาจริงๆ เมาทอม หลังจากเสพบรรยากาศได้สักพัก ตีหนึ่ง เราจึงเดินออกจากร้าน กลับบ้านไปนอนดีกว่า (นับว่าเป็นคืนที่น่าจดจำอีกคืนนึง) กลับมาถึงบ้านก็ตีสอง แต่เรายังไม่นอน ยังเปิดดู supernatural ได้อีกสองตอน กว่าจะนอนได้ตีสี่กว่าเข้าไปแล้ว
วันนี้กะว่าจะตื่นสายเต็มที่ ลืมตาขึ้นมาก็เที่ยงกว่าแล้ว อยากจะขอนอนอีกนิด แต่ส่ิงมีชีวิตที่รักในห้องนอน ไม่ยอมให้นอนต่อ กลิ้งเกลือก พลิกไปพลิกมา จนเราจะต้องตื่น และแล้ว "ชีพจรก็ลงเท้า" อีกจนได้ เนื่องจาก "คนขับรถส่วนตัว" อยากจะพาเราไปกิน "แจงลอน" (คล้ายๆ ทอดมัน ย่างมี สาม ปล้อง) อาหารที่เราเฝ้าตามหามาตลอด ไม่ว่าจะไปเดินงานเกษตรแฟร์ เดินตลาดสี่ภาคที่พัทยา และที่ต่างๆ แต่ก็หาทานไม่ได้สักที ด้วยความหวังดีของเขา และความหิวของเรา การเดินทางไปตลาดน้ำดอกหวาย เพื่อทานแจงลอนเพียงไม้เดียวก็เกิดขึ้น และการเดินทางในวันนี้ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี หลังจากกลับจากดอนหวายเราก็ไปคอนโด "คนขับรถ" เพื่อรอเขา write DVD ก่อนจะพาเราไปส่งบ้าน แต่ก่อนจะกลับบ้าน เขาชวนเราไปหาอะไรทานที่ "เยาวราช" Oh my GOD! ดูท่าทางคุณจะชอบขับรถจริงๆนะคะ แต่เนื่องจากเราอยากกลับมาดู supernatural เราจึงปฏิเสธ หาข้าวผัดปูแถววิภาวดีแทน
พรุ่งนี้เขาก็มีแผนพาเราไปทานปูที่ "อ่างศิลา" (อะไรจะชอบขับรถขนาดนั้นคะ) ถ้าพรุ่งนี้หนูตื่นไหวนะคะ แล้วเราค่อยไปด้วยกันอีก ชีวิตช่วงนี้แสนสบาย ไม่ต้องขับรถเอง มีคนขับรถให้ (อย่าทำให้หนูเคยชินมากนะ เดี๋ยวเคยตัว)
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
