เผลอแปปเดียว ชีวิตเราก็ได้เริ่มที่จะมีกิจกรรมใหม่ นั่นคือ "การเขียน" เราได้เขียนมาก็ 3 ปีเต็ม ในวันนี้แล้ว งานเขียนของเรานั้น
บางเรื่องเราก็ทุ่มเท ตั้งใจ และกลั่นกรองออกมาจากหัวใจ
บางเรื่องก็เขียนจากความหงุดหงิด หรือหมั่นไส้กับพฤติกรรมของคนรอบตัว
บางเรื่องก็ตั้งใจจะสะท้อนให้เห็นมุมมองความคิดในอีกแง่มุมของเรา
บางเรื่องเราก็เขียนด้วยความสนุก ตลกร้าย
บางเรื่องเราก็เขียนจากความรู้สึกส่วนลึกในใจ ที่มีทั้งในแง่ดี และแง่ร้าย
ก็ 3 ปีเต็มแล้ว ที่เราได้ "ถ่ายทอด" ความคิด และมุมมองของเรา กลั่นออกมาเป็นตัวอักษร ซึ่งเราเชื่อว่ าเพื่อนๆหลายๆคน หากติดตามงานเขียนเรามาตลอด ก็อาจพอทราบ ช่วงเวลาชีวิตหนึ่งของ ผู้หญิงธรรมดาคนนึงที่ใน
บางครั้งก็ "จิตตก" จนเขียนจำใจความไม่ได้
บางครั้งก็ "ละเอียด" ในความรู้สึกจนสะท้อนความหมายในมุมมองต่างๆของชีวิต
บางครั้งก็ "จับความไม่ได้" กับประเด็นที่ต้องการเขียน กับความรู้สึกส่วนตัว
บางครั้งก็ "ใช้อารมณ์มากเกินไป" ในการถ่ายทอดเรื่องราวออกมา
บางครั้ง "อาจจะดูใจแคบ ไม่เปิดกว้าง" กับประเด็นต่างๆที่นำมาเขียน
แต่เราอยากจะให้เพื่อนๆทุกคนรับรู้ว่า "เราตั้งใจอย่างแท้จริง และงานเขียนแต่ละเรื่องนั้น ได้เป็น "ของสะสม" ช้ินสำคัญ ที่เราได้รวบรวม อารมณ์ และมุมมองต่างๆ ในช่วงวัยต่างๆของชีวิต
เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่า "หากเพื่อนๆ มีเวลาว่าง อาจจะลองย้อนอ่านงานเขียนเก่าๆของเรา เผื่อว่า เหตุการณ์ หรือสิ่งที่พวกคุณกำลังเผชิญอยู่ ณ ตอนนี้, ปัญหาที่คุณแก้ไม่ตก คิดไม่ออก ในงานเขียนของเรา คุณอาจจะพบ "คำตอบ หรือแง่คิดที่ซ่อนอยู่" ก็ได้
ผ่านหน้าไดอารี่หน้านี้ เราอยากจะขอบคุณ เพื่อนๆทุกคนที่ติดตามอ่านเรื่องราวต่างของเรา (บางคนแวะเข้ามาอ่านเป็นประจำ, บางคนแวะเข้ามาเป็นครั้งคราว) แต่ถ้าปราศจากกำลังใจจากเพื่อนๆ Revealtomdy คงปราศจากตัวตน และงานเขียนของเราคงเป็นเพียง "การเรียบเรียงตัวอักษร ที่ไร้จิตวิญญาณ"
ขอขอบคุณเป็นพิเศษ สำหรับ ตัว T ที่รักของหนู เพราะผ่านทาง "งานเขียน" นี้ ทำให้คุณรู้สึกสนใจ และเปิดใจยอมรับผู้หญิงธรรมดาคนนึงเข้าไปในหัวใจ แต่งานเขียนก็เป็นแค่ part เดียวของความเป็นตัวตนของหนู
แต่ไม่ว่า "ตัวจริงของหนู" นั้น จะใช่คนที่ใช่ของคุณเต็มร้อยหรือเปล่า คุณก็เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วแหละ เพราะหนูได้ "กักขัง" หัวใจทุกๆห้องของคุณไว้เรียบร้อยโรงเรียน Reveal แล้ว
ยามที่เราต้องอยู่ห่างกันนั้น หนูเฝ้าคิดถึงคุณตลอดเวลา และคุณล่ะ? ยังคิดถึงกันอยู่ไหมนะ? ไม่ต้องคิดถึงหนูมากก็ได้นะคะ แต่คิดถึงนาทีเว้นนาที แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
หนูขอบคุณนะคะ สำหรับแรงบันดาลใจในทุกๆเรื่อง รวมถึงแง่คิด และมุมมองต่างๆ เพราะจริงๆแล้ว หนูก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนนึง ที่มีมุมมองที่หลากหลาย (แต่ไม่ได้หมายความว่า "มุมมอง" ที่มีนั้นจะถูกต้อง หรือชัดเจนเสมอ) หากไม่ได้คุณมา "เติมเต็ม" และ "แบ่งปัน" ล่ะก็ หนูก็คงเป็นแค่คนธรรมดาคนนึง
เพราะคุณ หนูจึงกลายเป็น "คนพิเศษ"
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
