เมื่อวันก่อนไปงาน Singha Global Carnival ที่จัดอยู่ข้างๆ Central ชิดลมมา ครั้งนี้เราเลือกใช้บริการ รถไฟฟ้า เนื่องจากต้องไปทำธุระที่พารากอนก่อน
หากใครเป็นคนรุ่นเดียวกับเรา หรือแก่กว่า และตอนเด็กชอบไป แดนเนรมิต หรือดรีมเวิลด์ และชื่นชอบความหวาดเสียวเป็นชีวิตจิตใจแล้วล่ะก็ ช่วงเวลาแห่งการปลดปล่อยได้กลับมาแล้วอีกครั้งนึง งานในครั้งนี้เสียค่าเข้า 50 บาท เข้าไปแล้วก็ต้องซื้อ Token (1 token = 25 baht) เครื่องเล่นมีทั้งหมด 20 เครื่องเล่น (ของเด็ก รวมของผู้ใหญ่) สนนราคาเริ่มต้นของเด็กที่ 2 token ส่วนของผู้ใหญ่นั้น ก็ 3-10 token (หากใครเคยไปงานที่เขาเคยจัดที่เมืองทอง และที่แดนเนรมิตเก่า เมื่อหลายปีก่อน อาจจะเข้าใจ concept แต่งานในครั้งนี้เล็กมากๆ เมื่อเทียบกับสองงานใหญ่ยักษ์นั้น
การไปในครั้งนี้ เราเลือกที่จะเล่นแค่สองอย่าง (เนื่องจากคนที่ไปด้วยเขาเป็นโรคกลัวความสูง และไม่กล้าเสียว) เราจึงเล่น ชิงช้าสวรรค์ ที่ความสูงแค่ 44 เมตร ราคา 4 token ขึ้นไปพาเราหมุนแค่ 3 รอบเป็นอันจบกัน ความรู้สึกส่วนตัวก็โอเคนะคะ ไม่เห็นบรรยากาศรอบข้างเท่าไหร่ เนื่องจากมีตึกสูงๆ อยู่รอบด้านไปหมด
เครื่องเล่นต่อไป เป็นเครื่่องเล่นที่เราเล่นก่อนกลับก็คือ “ล่องแก่ง” เพื่อนๆคนไหน เคยติดตามอ่านไดอารี่เรา ที่เราเคยเขียนว่า เราไปงาน coke global carnival ที่แดนเนรมิตเก่า ก็คงพอจำได้ลางๆว่า เราเกือบเอาชีวิตไม่รอด ด้วยเครื่องเล่นนี้ เนื่องจากเกิดการขัดข้องทางเทคนิค เรายืนอยู่หน้าเครื่องเล่นนานมาก เพราะมีความรู้สึกคุ้นๆว่า เครื่องเล่นที่นี่ ก็คือเครื่องเล่นชุดเดิมกับที่มาเยือนเมืองไทยคราวที่แล้ว เพียงแต่ผู้สนับสนุน ไม่ใช่ coke แต่เป็น singha เท่านั้นเอง แต่ด้วยความกล้า เพราะไม่มีเครื่องเล่นไหนอีกแล้วที่เขาคนนั้น จะขึ้นกับเราได้ เราจึงเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ไปแลก token ซึ่งเครื่องเล่นนี้ ใช้คนละ 4 token ตอนเดินเข้าไปแลกเหรียญ สายตาของเรา ก็ไปเจอกับคุณ violetladybird และแฟนของเธอ ยินดีอย่างยิ่งนะคะที่เจอ กะว่าจะเข้าไปทัก แต่เนื่องจาก เธอและเพื่อนๆกำลังถ่ายรูปอยู่ มิเป็นไร โอกาสหน้ายังมีเนอะ
เราจึงไปขึ้นเครื่องเล่น เมื่อขึ้นไปแล้ว และไปติดอยู่ตรงเดิม ภาพเดิมๆ ความตกใจเดิมๆ ความกลัวก็วิ่งพล่านอยู่ในหัวของเรา แต่ทำไงได้อ่ะ ขึ้นมาแล้ว ต้องมั่นใจในความปลอดภัย กลั้นใจเล่นจนจบ เปียกปอนนิดหน่อย แต่อย่างน้อยเราก็ชนะความกลัวในอดีตได้อีกครั้ง
มีซุ้ม skill game คือเกมส์ที่ต้องอาศัยทักษะ และเงินที่หนาในกระเป๋า เพราะเกมส์นึงก็ 3 token มีพวก shoot basketball, ปาเป้า, โยนเหรียญใส่กระจก, โยนลูกบอลลงถังนม, ปากระป๋องให้แตก ฯลฯ เราเล่นเกมส์ปาเป้า ส่วนเขาเล่นเกมส์ปาเป้า และ shoot basketball แล้วก็ได้ตุ๊กตามานึงตัวจนได้ ฝีมือจริงๆ
เราเดินถือตุ๊กตาทั่วงาน แต่ใครจะรู้ว่าตุ๊กตาไม่ได้กลับมาอยู่กับเราที่บ้าน แต่ไปอยู่ในที่ๆดีกว่า เพราะระหว่างทางที่กำลังลงจากรถไฟฟ้า เพื่อไปต่อรถไฟฟ้าใต้ดิน ได้มีเด็กข้างถนน ที่วิ่งเช็คกระจกรถตามสี่แยก ได้เดินเข้ามาขอตุ๊กตาจากมือของเขาคนนั้น เขาคนนั้นหันมาถามเราว่า เด็กคนนี้ขอ เราจะให้ไหม เราตอบแบบไม่คิดเลยว่า “ให้เธอเลย” วินาทีนั้น ใบหน้าของเธอเปลี่ยนสีเป็นความดีใจอย่างสุดล้น เราเชื่อมั่นว่า ตุ๊กตาตัวนี้ จะมีค่าต่อเธอมากกว่า มาวางไว้เฉยๆให้ฝุ่นจับในห้องนอนของเรา
หมีพูห์จ๊ะ เธอจะได้ไปอยู่กับคนที่ต้องการเธอจริงๆแล้วนะ เราเชื่อมั่นว่า เธอจะได้รับความรัก และอ้อมกอดที่แสนจะบริสุทธิ์แน่นอน ฝากเด็กคนนั้นดูแลเธอด้วยนะ
และเป็นอีกวันที่เรามีความสุข ความสุขที่ไม่ได้ทำเพื่อตัวเราเอง ความสุขที่ไม่ได้ใช้เงินซื้อหามา แต่เป็นความสุขที่ได้เสียสละความสุขของตัวเราเองเพื่อคนอื่น
ขอให้เพื่อนๆมีความสุข และส่งต่อความสุข และรอยยิ้มให้กับคนรอบข้างนะคะ
พรุ่งนี้จะมาเขียนเรื่องราวในแนวเดิมๆ เรื่องจริง ที่แฝงด้วยแง่คิดและประสบการณ์
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
