หลังจากที่มีโปรแกรมว่าจะไปหัวหินตั้งแต่วันที่ 13 แต่ต้อง “ม้วนเก็บ” แทบไม่ทัน วันนี้ก็ได้ ฤกษ์ เสียที ตื่นตั้งแต่เก้าโมงแต่กว่าจะลุกบิดขึ้เกียจ ไปอาบน้ำ แต่งตัว ก็ออกจากบ้านเกือบเที่ยงแล้ว ไม่ได้ทานอะไรเลยตอนเช้า หิวมากมาย ตอนแรกตั้งใจว่า ลงทางด่วนดาวคะนองแล้ว จะแวะทานข้าว แต่ “คนขับรถส่วนตัวของเรา” เสนอว่า ให้ไปทานที่ “อัมพวา” (เราไม่เคยไปที่นั่นเลยสักครั้ง) ด้วยความหิว และความอยากรู้อยากเห็น เราจึง “ตอบตกลง” อย่างไม่ลังเล พร้อมกับคำถามว่า “อีกไกลไหมคะกว่าจะถึง” เขาได้แต่ยิ้มๆและตอบกลับมาว่า “ปกติขับรถจาก กทม ก็ประมาณ ชั่วโมงนึง” เราก็ตอบว่า “โอเค” แต่ในใจคิด “ขับรถให้ไวๆเลย หิวมาก” ขับไปได้สักพัก เราก็บอกเขาว่า “ไม่ต้องไปหัวหินแล้วนะ ร้อน และไกลด้วย วันนี้่เดินอัมพวาแล้วกัน ขากลับค่อยแวะ shopping ที่ central ladproae” (สรุปก็อดไปหัวหินอีกจนได้)
เมื่อไปถึงอัมพวา เราต้องตื่นตาตื่นใจกับตลาดน้ำ และของขายมากมาย เดินไป กินไป ร้อนไป สนุก และก็อิ่มคะ ชอบมากๆเลยคะ ที่ประทับใจที่สุด ก็ “น้ำมะนาวดองโซดา” อร่อยชื่นใจจัง
ออกจากที่นั่น บ่ายสามโมงกว่า แต่ต้องติดอยู่บนถนนที่ปิดเหลือเพียงช่องทางเดียว นอกนั้น “สงวนไว้” ให้กับคนเล่นนำ้สงกรานต์ ติดสุดยอดมาก ก่อนกลับ มาถึง “แม่กลอง” ไม่ทานปลาทูก็จะกระไรอยู่ เราจึงไปซื้อปลาทูนึ่งกลับมาบ้าน มาทอดทานเป็นอาหารเย็น กว่าจะกลับถึงบ้านได้ก็เกือบทุ่มนึง (เหนื่อยแต่สนุกมากมาย)
วันศุกร์หน้า เราต้องไป เข้าเงียบฟื้นฟูจิตใจที่ เพชรบุรี แต่หลังจากที่จบการเข้าเงียบ วันอาทิตย์ตอนบ่าย คนขับรถส่วนตัวของเรา จะพาเราไป “หัวหิน” ต่อ การเข้าเงียบครั้งนี้ ต้องเดินทางไปเอง เราจึงไม่มีทางเลือก ขอพา “คนขับรถส่วนตัว” ไปด้วยก็แล้วกัน (คุณไม่ได้เป็น คาทอลิก ไปเข้าเงียบแบบนี้จะเบื่อไหม? เปลี่ยนใจก็ไม่ทันแล้วล่ะ)
ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ เหนื่อยมากเลย
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
