ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเรามักจะชอบไปเดินเที่ยวที่ "ตลาดนัดจตุจักร" เป็นประจำ เดินไปเรื่อยๆ (แหม สมัยนั้นยังวัยรุ่น มีแรงเหลือเฟือ ถ้าสมัยนี้ให้ไปเดิน ต้องขอคิดดูก่อน เพราะแก่แล้ว)
มีอยู่เสาร์นึง เราไปเดินกับแฟนคนแรก และน้องสาวของเขา ระหว่างที่เดินไปโซนของสัตว์เลี้ยง น้องสาวของแฟนเรา ก็เดินไปหยุดให้ความสนใจ กับสุนัขชิสุห์ตัวนึง เธอรู้สึกถูกชะตาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เจ้าของร้านบอกราคาที่ 4500 บาท ตอนนั้นเธอเป็นแค่เด็กมัธยมต้นเท่านั้น เธอจึงไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น เราและแฟนจึงช่วยกันสมทบทุนซื้อน้องหมา และตั้งชื่อว่า "น้องนีโอ" เราได้มีโอกาสไปอยู่คลุกคลีกับน้องหมา (ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่เคยชอบน้องหมาเลย ก็มีน้องนีโอนี่แหละ ที่เรารักและรู้สึกผูกพัน) และหลังจากที่นั้นไม่นาน เราก็ได้ซื้อน้องมอมแมม น้องแมวของเรามาเลี้ยง (ในเวลาไล่ๆเลี่ยกัน)
และเมื่อวานตอนค่ำ เราก็ได้ทราบข่าวที่ทำให้เราหัวใจหยุดเต้น เมื่อน้องสาวของแฟนเก่าโทรมาบอกว่า น้องนีโอตายแล้วตอนสองทุ่ม เรารู้สึกจุกในอก ความรู้สึกเศร้าเข้ามากระแทกหัวใจเราอย่างจัง ถึงแม้ว่า เราจะมีโอกาสอยู่กับน้องนีโอได้ไม่เท่าไหร่ แต่เรายังจับสัมผัสจากรอยเท้าเล็กๆ ที่มานอนซุกใต้ผ้าห่มเรา รวมถึงฝีเท้าที่วิ่งนำ เมื่อเราพาเขาไปวิ่งในสนามบอล รวมถึงแววตาขี้สงสัย เมื่อเราแกล้งตีแฟนเรา เพื่อให้เขาเห่า และแสดงท่าทางหวงเจ้าของ ช่างเป็นน้องหมาที่น่ารักมาก
ป่านนี้เขาคนนั้น คงกำลังว้าเหว่ รู้สึกเหงา ค่ำคืนที่ผ่านมา เขาอาจจะปวดร้าว เจ็บลึกๆในใจ จากการสูญเสีย น้องหมา ที่ทั้งเป็นเพื่อน เป็นน้อง และเป็นกำลังใจตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ณ ตอนนี้ เราอยู่ห่างไกลเกินกว่าที่เอื้อมมือไปปลอบโยน หรือพูดให้กำลังใจ เราก็คงได้แต่ระบายความรู้สึกผ่านทางตัวอักษร โดยที่ไม่มีความเป็นไปได้เลยด้วยซ้ำว่าเขาจะรู้ว่าเราเขียน blog แห่งนี้
ถึง เจ้าของนีโอ
แม้ฉันไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่ก็พอเดาออกว่าคุณคงรู้สึกทุกข์ใจ อยากจะร้องไห้ แต่คงไม่ได้ร้องออกมา การสูญเสียครั้งนี้ อาจจะกระทบกระเทือน ความเคยชินในชีวิตประจำวันของคุณ แต่หากมองอีกแง่ เวลาต้องเดินต่อไป และการเปลี่ยนแปลงก็เป็นสิ่งที่อยู่คู่กับโลกนี้ตลอด เวลาที่ผ่านมา 10 ปีนั้น เราต่างรู้กันดีว่า วันนี้ต้องมาถึงในสักวัน เหมือนกับที่ฉันรู้อยู่ตลอดว่า วันนึง น้องมอมแมม (ผู้มีวัยไล่เลี่ยกับน้องนีโอ) ก็ต้องมีวันลาจาก ถึงแม้ว่าฉันจะปฏิเสธที่จะคิดถึงช่วงเวลานี้เท่าไหร่ ฉันก็ไม่อาจหนีมันได้เหมือนกัน ไม่ว่าเราจะยอมรับได้หรือไม่ก็ตาม
คุณไม่รู้ว่าฉันรู้เรื่องการจากไปของน้องนีโอแล้ว จากน้องสาวของคุณ (เธอบอกฉันก่อนที่คุณจะห้ามเธอไม่ให้บอก เพียงเพราะคุณกลัวว่าฉันจะเสียใจ) ไม่เป็นไรนะคะ ฉันรู้แล้ว และแม้คุณกำลังเสียใจ คุณก็ยังห่วงฉันอีก คุณคงมองการณ์ไกล คาดความรู้สึกของฉันไว้ ว่าถ้าหากฉันรู้เรื่องการจากไปของน้องนีโอ ฉันคงเริ่มเครียดเรื่องน้องมอมแมม ไม่เป็นไรนะ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่คิดมาก ตอนนี้ในใจฉันลึกๆ ฉันห่วงแต่ความรู้สึกคุณ แต่คุณทำใจให้สบายนะคะ น้องนีโอไปสบายแล้ว ฉันจะสวดให้น้องนีโอ และขอให้คุณเข้มแข็งผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้นะ คุณได้ทำหน้าที่เจ้าของ เพื่อน ครอบครัวของน้องนีโอ ได้ดีที่สุดแล้ว น้องนีโอเป็นน้องหมาที่โชคดีที่สุด เขาได้ทานอาหารครบทุกมื้อ (อย่างดีที่สุด) ได้รับความรัก ได้รับโอกาส ได้รับสิ่งที่ดีที่สุด จนแม้แต่มนุษย์บางคนบนโลกนี้ ยังไม่มีโอกาสเท่ากับเขาเลย
หลับให้สบายนะคะน้องนีโอ คุณด้วยล่ะ รักษาสุขภาพ ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี
ห่วงเสมอ
Raccoon
