ไดอารี่วันนี้เราขอยก “ความคิดเห็น” อันนึง ที่อ่านแล้วก็ “ยิ้ม และมองเห็นอีกมุมหนึ่งของความรัก” ขอขอบคุณ “ผู้เขียนความคิดเห็น” นี้ด้วยนะคะ
“คนเรามักซุ่มซ่ามกับความสัมพันธ์เสมอ”ผมว่าผู้เขียนสะท้อนมุมมองในแง่ความรักเชิงข้อเท็จจริงได้อย่างดี เพราะชีวิตมันก็เป็นอย่างนั้นเอง มนุษย์เรานี่ก็แปลก .....พอไม่มีก็ไขว่คว้า พอมายืนอยู่ตรงหน้าก็เอ่ยว่า “ไม่ใช่”ผมว่ามนุษย์คิดเป็นคณิตศาสตร์ (Geometric From) เกินไปที่ผมบอกว่าอย่างนั้นเพราะสัตว์ไม่คิดแบบนั้น รูงูจึงคดเคี้ยว รังมดแดงจึงไม่เป็นทรงกลมได้รูป ในเรื่องความรักก็ดี เราปล่อยให้ 1+1=2 หรือ 1-1=0เกาะกุม กัดกินหัวใจเกินไปวันนี้ สมจิตร เลยฆ่าตัวตายเพราะจำเนียรไปมีหญิงอื่นเพราะ 1+1=2 คือมโนภาพที่สมจิตรอยากมีจำเนียรไปตลอดชีวิต เมื่อสุดทาง เธอจึงเลือกที่จะลบตัวเองออกจากสมการหรือแม้กระทั่งตั๋งโต๊ะกับลิโป้ ซึ่งเป็นพ่อลูกกัน รักสุดๆ ก็ฟาดฟันกัน เพื่อให้ได้มาซึ่งแม่นางเตียวเสี้ยน เหตุอันเกิดจาก ความหลงใหลไปในกามารมณ์อันขาดพื้นฐานความรักยึดเหนี่ยวเพราะหลงใหลไปกับรูป รส กลิ่นเสียง ก็มีเหตุจาก1+1=2ผมว่า 1+1=2 มันคือ กิเลส (โทสะ โมหะ โลภะ) ดีๆนี่เองกลับมาสู่ประเด็นที่ว่าสาเหตุที่จะทำให้คนที่คบหาดูใจกันอยู่ (หมายถึงเพิ่งเริ่มคบในระยะ 3 เดือนแรก) เลิกกันนั้น ผมว่ามันเป็นช่วงที่ต่างคนต่างปรับค่า PH (ความเป็นกรดเป็นด่างของชีวิต) เพื่อให้มาเราทั้งคู่มายืนอยู่ตรงกลางและรับได้มากที่สุด ในความเป็นปัจเจกชนของกันและกัน จำได้ไหมครับประโยคเปิดผมในเบื้องต้น ผมบอกว่า“คนเรามักซุ่มซ่ามกับความสัมพันธ์เสมอ”คนอ่อนแอ.....อย่างที่ผู้เขียนบอก มักใช้ประโยคเหล่านั้นในการหักความสัมพันธ์ที่ดำเนินมาอย่างสวยงามให้สะบั้นลง“ความอ่อนแอ” ทำให้ต้องใจอ่อนยอมให้มือที่สามเข้ายึดผืนแผ่นอธิปไตยที่เราเรียกว่า “หัวใจ” ผมถือเป็นความซุ่มซ่ามอย่าง ไม่น่าให้อภัย (เชื่อเถิดครับ เวลามีใครพร้อมกันสองคน หากต้องเลือก เรามักเลือกผิดเสมอ เชื่อในรักเดียวเถิดครับ พระเจ้าไม่ได้สร้างให้เราอยู๋กันเกินกว่าสองคน มากกว่านั้นหัวใจเกิดการลำเอียงแน่นอน)“ของตาย” ทางวิทยาศาสตร์อาจถือกำหนดจากการมีชีวิต แต่พออนุโลมเอามาใช้ในเรื่องนี้ได้ ความรัก ก็มีชีวิต เมื่อคนสองคนตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน ก็สามารถสร้างโลกได้อีกโลก นั่นคือ โลกของคุณกับเขา และผมเชื่อว่าทุกขณะที่คุณสร้างกัน มันเต็มไปด้วยชีวิต ถ้าในวันนี้คุณซุ่มซ่ามเผลอ คิดว่าโลกนั้นได้สถิตอยู่ถาวร นั่นถือว่าคุณได้ละทิ้งอีกคนกับอดีตไว้ในโลกใบนั้น (คุณคิดหรือว่าในขณะที่คุณหลงระเริงกับกิเลสนอกโลกของความซื่อสัตย์ สิ่งมีชีวิตอีกฝ่าย (ของตายไม่มีในโลกคนที่กำลังหายใจ) เค้าจะไม่ลุกมาทำอะไรหรือ) สุดท้ายโลกของคุณกับเขาก็กลายเป็น “โลกรัก ที่รกร้าง”“เข้ากันไม่ได้” (เป็นประโยคอะไรที่ ซุ่มซ่ามสุดๆ หรือ ห่วยมากๆนั่นเอง) ตั้งคำถามกับตัวเองก่อนสิครับว่า คุณ“ไม่ได้เข้ากัน” หรือเปล่า เคารพในการเป็นปัจเจกชนของกันและกันหรือเปล่า (เรื่องเซ็กซ์ผมขอไม่ออกความเห็นครับ) มันเหตุผลของคนที่ไม่มีการกลั่นกรองทางความคิด (ถ้ามีคนพูดกับคุณแบบนี้ ปล่อยเขาไปเถิดครับ แล้วหันหลังกันถาวร ให้เขาไปและสิ่งเดียวที่ทำได้คือ ตาต่อตาฟันต่อฟัน ใครจะบุญหนักได้คนรักมั่นคงกว่ากัน เพราะในเมื่อเขาไม่ เลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเองแล้วใครจะให้โอกาสเขาครับ)อ่านดีๆนะครับ ผมไม่ได้บอกว่า คนรักกัน จะต้องเห็นพ้องกันซะทุกเรื่อง เพราะถ้าเห็นพ้องกันไปทุกเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องมีอีกคน ....... ยิ่งเรายอมรับความเป็นจริงของชีวิตเท่าไหร่ เรายิ่งเข้าใจและปรับเข้าหากันได้เร็วเท่านั้นขอออกความเห็นไม่หมดทุก Topic นะครับ บางครั้งคงต้องขอเก็บไว้อมยิ้มคนเดียว ความรักออกแบบได้ครับ แต่จะสร้างให้เหมือนแบบได้หรือไม่เป็นอีกเรื่อง ความรัก ต้องมาจากความเข้าใจและเคารพในกันและกันเป็นปฐมเล็กๆน้อยๆค่อยๆเปิดและปรับกันไป ดีกว่าออกแบบ สร้าง และพังครืนลงมาตั้งแต่ยังไม่วางเสาบทส่งท้าย......ขอเป็นแรงใจสำหรับผู้ที่กำลังเริ่มต้นเดินทางกับความรัก(อีกครั้ง) ด้วยความยินดีอย่างบริสุทธิ์ครับ โลกเราเหมือนตลกร้าย แต่ความรักเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวเรา ด้วยความหวังว่าสักวันหนึ่ง เราจะเจอคนที่ใช่คนนั้น (ถ้าเจอแล้ว อย่าปล่อยให้โอกาสเหล่านั้นเดินจากไปโดยที่คุณยังไม่ได้ทำอะไรเต็มที่)“Life is beautiful “ครับขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
