วันนี้เป็นอีกวันนึง ที่เราได้มีโอกาสไปเล่น "น้ำตกคลองพลู" เรานัดพี่ๆน้องๆ ร่วมเดินทางรวมเราด้วยเป็น 4 คน นัดไว้ 11.00 แต่เป็นเราเองที่ตื่นสาย ทำให้พวกเขาต้องมารอรับเราถึงหน้าห้อง (น่ารักกันมากเลย) พวกเราพากันขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปในน้ำตก และจอดทิ้งไว้ วันนี้เราเดินเข้าไป 500 เมตร ไปถึงจุดที่น้ำตกไหลลงมา ต้องยอมรับว่า ทางขึ้นที่นี่ แม้ไม่ลำบากมากนัก เมื่อเทียบกับน้ำตกอื่นๆ แต่ก็หนักเอาการสำหรับเรา ขึ้นไปถึง เราก็ไปนอนแช่น้ำ ขัดหน้า พอกหน้า ให้บรรดาพี่ๆน้อง (หน้าใสกันไป) ขากลับก็แวะทาน ก๋วยเตี๋ยวร้านเดิม (เมื่อวานนี้) แต่เพิ่มส้มตำไทยใส่ปู และน้ำตกหมูมาเท่านั้น เป็นช่วงเวลาที่สนุกมากเลย
เราพึ่งจะเข้าใจ และมองเห็นความสวยงามอีกมุมนึงของธรรมชาติ (เพราะโดยปกติ เราจะชอบไปเที่ยวทะเล ไม่ชอบเที่ยวน้ำตกเท่าไหร่ เพราะตอนเราอายุ 14 ปี เราตกมาจากน้ำตกที่สูงมากๆ และตอนอายุ 18 ก็เจอ "ทาก" ที่น้ำตก จึงทำให้ขยาดน้ำตกมานาน) แต่ขณะที่เรากำลังนอนแช่น้ำ เรามองขึ้นไปสูดกลิ่นไอเย็นของต้นไม้สีเขียว และกลิ่นไอที่บริสุทธิ์จากธรรมชาติ
เมื่อก่อนเวลาไปทะเล เราจะมองออกไปยังท้องทะเลที่กว้างใหญ่ และปล่อยความทุกข์ ความเครียด ความกังวลออกไปสุดปลายฟ้า เดินไปปะทะแรงคลื่นที่วิ่งเข้ามาชนร่างกายของเรา ราวกับธรรมชาติจะบอกว่า "ไม่ว่า เราจะระวัง หรือวิ่งหนีอะไรแค่ไหน สุดท้าย เราก็หลีกเลี่ยงปัญหา และความวุ่นวายใจไม่ได้หรอก"
แต่ตอนนี้ เมื่อเราได้มาเล่นน้ำตก เราได้สัมผัสถึงกระแสน้ำที่ปะทะตัวเรา มีแต่ไหลลงไปตามกระแส (ไม่มีไหลย้อนกลับ) ก็คงจะคล้ายๆชีวิตของมนุษย์ที่ไม่ว่า กระแส (น้ำ) ชีวิต ของเราจะต้องปะทะกับ (ก้อนหิน) ปัญหาใดๆมากมายแค่ไหน แต่เราก็ต้องดำเนินชีวิตไปตามกฏของธรรมชาติ เพื่อไปให้ถึงสุดทางของชีวิต
เพราะนั่นคือ "กฏของธรรมชาติ" ที่เราเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็กๆเท่านั้น ไม่สามารถห้ามหรือหยุดยั้งอะไรทั้งนั้น (ไม่ว่าจะเราจะใช้ "ทรัพยากร เงิน" มากแค่ไหนก็ตาม)
วิถีและแนวทางดำเนินชีวิตของมนุษย์แต่ละคน ดูเหมือนจะ "ดำเนินไป" ด้วย "แรงผลักดัน" ของจุดหมาย และความฝันส่วนลึกๆในจิตใจ
บางคนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่ง "อนาคต" (ที่ไม่รู้จะมาถึง จริงแท้หรือไม่) โดยยอมเสียสละ "ปัจจุบัน" และ หันหลังให้กับ "อดีต"
จากการที่เราได้นั่งนิ่งๆ ที่ Pub & Restaurant แห่งหนึ่ง ในทุกๆค่ำคืนที่เราอยู่ที่นี่ เราเฝ้าสังเกตุจนพบว่า แขกส่วนใหญ่ของที่นี่ซึ่งเป็น "ชาวต่างชาติ" ที่มักจะไม่ได้มาสังสรรค์ เฮฮา เพียงลำพัง พวกเขาเหล่านั้นจะ "นำพา" ผู้หญิงบาร์มานั่งเคียงข้างด้วยเสมอ
ผู้หญิงบางคนก็มานั่งด้วย "รอยยิ้ม และความสุขในใจลึกๆ" ที่ได้มีชายเคียงข้างที่หล่อเหลา และกระเป๋าหนัก พร้อมจะปรนนิบัติเธอดุจเป็น "เจ้าหญิง"
ผู้หญิงบางคนก็มานั่งด้วยอารมณ์นิ่งๆ ฝืนยิ้มไปด้วยแววตาที่หม่นหมอง เพราะอาจรำคาญมือไม้ที่ดูจะล้วงไล้เกินราคา ค่าตัวที่ตกลงกันไว้
แต่ผู้หญิงบางคนกลับมานั่งด้วยสีหน้า และแววตาที่เบื่อหน่าย เศร้า อยากจะข้ามผ่านค่ำคืนนี้ไปอย่างรวดเร็ว เพราะเธอต้องยอมแลกอิสรภาพ และความสุขส่วนตัว เพื่อให้ได้มา "เงิน" เพียงเท่านั้น
เราได้มีโอกาสคุยกับ "ผู้หญิงบาร์" คนนึง เธอได้บอก "ค่านิยมของผู้หญิงบาร์" แบบคร่าวๆให้เราได้รับรู้กัน
1. ฝรั่งเพียงคนเดียวไม่สามารถส่งเสียเลี้ยงเธอให้อิ่มหนำ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องมีสำรองไว้ หลายๆเชื้อชาติ
2.ต้องมีพิธีแต่งง่าน และเรียกสินสอดจากฝรั่งได้ แต่ไม่ควรจดทะเบียน เว้นแต่ จะคิดใช้ชีวิตกับคนๆนั้นแล้ว
3. ไม่มี "สามี" ที่แน่นอน ปรับเปลี่ยนไปตาม "ค่าตัว และ tip"
4. การเก่งภาษานั้นไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่ เพราะยิ่งโง่เท่าไหร่ สื่อสารกับยากเท่าไหร่ ดูจะเป็นเรื่องท้าทายของฝรั่ง
5. ไม่ต้องรีบหรือ "ฝังอนาคต" ไว้กับฝรั่งคนใดคนนึง เพราะ "โอกาส" ที่ดีมีอยู่เสมอสำหรับพวกเธอ
เราถามเธอว่า "คิดจะเปลี่ยนอาชีพที่ทำอยู่ไหม?"
เธอส่ายหน้า พร้อมกับบอกว่า ทำแบบนี้แหละสบายดีแล้ว ถ้าไม่ทำอาชีพนี้ แล้วจะไปทำอะไร เมื่อแก่ตัวลง ก็แค่เก็บเงินไว้สักก้อน เปิดบาร์เป็นของตัวเอง และบริหาร หาเด็กเองซะเลย เพราะเจ้าของบาร์ที่นี่ส่วนใหญ่ก็เคยเป็นผู้หญิงบาร์มาก่อนเท่านั้น
เราถามเธอว่า "โดยปกติใช้ถุงยางไหม?"
เธอตอบว่า ฝรั่งร้อยทั้งร้อย ต้องการใช้ถุงยาง แต่เธอไม่ต้องการ เพราะเธอรู้สึกไม่เสียวถึงทรวง และโดยปกติเธอก็กินยาคุมอยู่แล้ว ไม่มีท้องหรอก แต่ถ้าท้องขึ้นมา ก็ไม่เห็นจะยากเลย อย่างที่เราเคยเขียนไว้ในเรื่องที่แล้ว "การขับเลือด" ที่ไม่ต้องการออกนั้น ที่นี่ดูจะไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร
เรื่องราวนี้อาจทำให้ใครหลายๆคนได้คิด และสะท้อนให้เห็นบางอย่างในสังคมที่แท้จริง บางคนอาจคิดว่า หญิงบาร์พวกนี้เป็นผู้หญิงชั้นต่ำ หรือคนละชั้นกับพวกคุณ แต่เราบอกได้เลยว่า เธอต้องยอมทำทุกอย่างแลกกับเงิน และอาจเพราะความไม่ตั้งใจ หรือตั้งใจ ทำให้พวกเธอได้เลือกเดินทางเช่นนี้ ผู้หญิงบางคนที่ไม่รักตัวเอง มั่วไปเรื่อยโดยไม่มีจุดหมาย ไม่ว่ากับทอม หรือผู้ชาย โดยไม่ได้รับค่าตอบแทนใดๆอย่างเช่นพวกเธอ อาจจะ "ฉุดรั้ง" ให้ชีวิตของตัวเอง "ตกต่ำ" มากกว่าพวกเธอเหล่านี้ก็ได้ เอาไว้เราจะมาเขียนให้อ่านกันนะคะ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
