ถ้าหากจะกล่าวถึง เรื่อง “แพ้-ชนะ” เราเชื่อว่า หลายๆคน คงต้องการให้ครั้งนึงในชีวิต ของตัวคุณเองเป็น “ผู้ชนะ” ไม่ว่าจะเรื่องอะไร (การเรียน การงาน ความรัก ฐานะทางสังคม หรือ การยอมรับ)
“ชัยชนะ” เป็นแค่ “นามธรรม” (เป็นสิ่งที่ “จับต้องไม่ได้” แต่ “รู้สึก และรับรู้ได้” รวมถึงเราต้องการที่จะ “ค้นพบ” มันสักครั้งในชีวิตด้วย) ดังนั้น คงไม่แปลก หากคนส่วนใหญ่ “ต่อสู้ ฟาดฟัน” เพื่อให้ได้มันมา โดยไม่สนใจหน้าอินทร์ หน้าพรหม ที่ไหน?
“ไม่อ้างอิงกติกา ไม่ย่อท้อต่อคำสบประมาท” เพราะหากจะได้มา แม้ต้อง “สูญเสีย” ความเป็นตัวตน หรือทรัพยากรที่สะสมมาตลอดทั้งชีวิต มนุษย์เช่นเราๆ ก็ต้อง “กระเสือกกระสน” เพื่อให้ได้ “เป็น” ผู้ชนะสักครั้งในชีวิต
เราได้มีโอกาสดูละครเรื่อง “ไฟโชนแสง” ระหว่างที่เราดูเพื่อความบันเทิงอยู่นั้น ในใจของเราก็ “วิเคราะห์” บทบาทของ “เมย์ เฟื่องอารมณ์” ตัวเด่นของเรื่อง คนเขียนบท เขียนให้เธอเป็น หญิงสาวผู้เพียบพร้อมไปด้วย รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ แต่สิ่งที่เธอ “มีอยู่” นั้น ดูเหมือนจะ “หล่อหลอม” ให้เธอ “คิดไปเอง” ว่า ทุกๆสิ่งในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่เธอจะไม่ได้มา “เธอคือผู้ชี้เป็นชี้ตาย ชี้นิ้ว ชนะได้ทุกอย่างในโลกนี้” จนกระทั่ง เธอ “ค้นพบ” ว่า ชายผู้เดียว (พระเอก) เป็นคนเดียวที่ “ปฏิเสธ” เธอ
ด้วยความ “กระหายอยากจะเอาชนะ” และเป็น “ผู้ครอบครอง” จึงทำให้เธอ “สรรหา” วิธีการ “สร้างสรรค์” สถานการณ์ ยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้มา ซึ่งชายคนที่เธอต้องการจะเอาชนะ เธอยอมตบตี ยอมอับอาย ยอมคิดหนัก ยอมให้คนอื่นมองว่า “บ้าผู้ชาย” เพียงเพราะเหตุผลเดียว นั่นคือ “ต้องการจะเอาชนะ และได้ผู้ชายคนนี้มาครอบครอง” (โดยที่เธอหลอกตัวเองว่า เธอรักเขา แต่จริงๆ ลึกๆในใจของเธอนั้น เธอรักตัวเธอเอง และทำทุกอย่างเพื่อตัวเธอเองทั้งนั้น)
หากใครได้ดูละครเรื่องนี้ ก็คงจะพอเข้าใจว่า “ชัยชนะ” สำหรับบางคนแล้วนั้น อาจเป็น “จุดมุ่งหมายแห่งชีวิต” ที่ต้อง “แข่งขัน” แบบเอาเป็นเอาตาย ถึงแม้บางครั้งอาจจะสงสัยในบางขณะว่า “เรากำลังทำอะไรอยู่นะ? หรือสิ่งที่เราบากบั่น วิ่งไล่ตามอยู่นั้นมีจริงหรือเปล่า” (แต่ไม่ว่า คำถามเหล่านั้น จะแวบเข้ามาในหัวเท่าไหร่?) ก็ “สายเกินไป” แล้ว ที่จะ “ถอยหลัง” สุดท้ายก็ต้อง “เดินหน้า” ต่อไป “ถลำลึก” หลงเข้าไปในวนเวียนของ “การหมกมุ่น”
คุณเคยไหมคะ? ที่ “ต้องการ” บางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “ยอมทุ่มเท” ทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อบางสิ่ง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “คิดแผนการณ์” เพื่อบางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “ยอมผิดใจกับคนอื่น” เพื่อบางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “วิ่งไล่ตาม” บางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “มุ่งมั่น ยอมทำทุกอย่าง” เพื่อบางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
หากคุณเคย หรือคิดที่อยากจะเป็น “ผู้ชนะ” ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม คุณเคยย้อนถามตัวเองไหม? ว่า “ชัยชนะ” ที่คุณวิ่งตามหาอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น “คุณต้องการมันจริงๆหรือเปล่า?”
ฝากไว้ให้คิดกันเล่นๆนะคะ
เกือบตีสองแล้ว ตอนนี้เรากำลังดูบอล “เอสปันญ่อล เตะกับ เรอัล มาดริต” กำลังสนุกเชียว ขอตัวไปดูบอลต่อก่อนนะคะ
หลับสนิทนะคะเพื่อนๆ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
“ชัยชนะ” เป็นแค่ “นามธรรม” (เป็นสิ่งที่ “จับต้องไม่ได้” แต่ “รู้สึก และรับรู้ได้” รวมถึงเราต้องการที่จะ “ค้นพบ” มันสักครั้งในชีวิตด้วย) ดังนั้น คงไม่แปลก หากคนส่วนใหญ่ “ต่อสู้ ฟาดฟัน” เพื่อให้ได้มันมา โดยไม่สนใจหน้าอินทร์ หน้าพรหม ที่ไหน?
“ไม่อ้างอิงกติกา ไม่ย่อท้อต่อคำสบประมาท” เพราะหากจะได้มา แม้ต้อง “สูญเสีย” ความเป็นตัวตน หรือทรัพยากรที่สะสมมาตลอดทั้งชีวิต มนุษย์เช่นเราๆ ก็ต้อง “กระเสือกกระสน” เพื่อให้ได้ “เป็น” ผู้ชนะสักครั้งในชีวิต
เราได้มีโอกาสดูละครเรื่อง “ไฟโชนแสง” ระหว่างที่เราดูเพื่อความบันเทิงอยู่นั้น ในใจของเราก็ “วิเคราะห์” บทบาทของ “เมย์ เฟื่องอารมณ์” ตัวเด่นของเรื่อง คนเขียนบท เขียนให้เธอเป็น หญิงสาวผู้เพียบพร้อมไปด้วย รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ แต่สิ่งที่เธอ “มีอยู่” นั้น ดูเหมือนจะ “หล่อหลอม” ให้เธอ “คิดไปเอง” ว่า ทุกๆสิ่งในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่เธอจะไม่ได้มา “เธอคือผู้ชี้เป็นชี้ตาย ชี้นิ้ว ชนะได้ทุกอย่างในโลกนี้” จนกระทั่ง เธอ “ค้นพบ” ว่า ชายผู้เดียว (พระเอก) เป็นคนเดียวที่ “ปฏิเสธ” เธอ
ด้วยความ “กระหายอยากจะเอาชนะ” และเป็น “ผู้ครอบครอง” จึงทำให้เธอ “สรรหา” วิธีการ “สร้างสรรค์” สถานการณ์ ยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้มา ซึ่งชายคนที่เธอต้องการจะเอาชนะ เธอยอมตบตี ยอมอับอาย ยอมคิดหนัก ยอมให้คนอื่นมองว่า “บ้าผู้ชาย” เพียงเพราะเหตุผลเดียว นั่นคือ “ต้องการจะเอาชนะ และได้ผู้ชายคนนี้มาครอบครอง” (โดยที่เธอหลอกตัวเองว่า เธอรักเขา แต่จริงๆ ลึกๆในใจของเธอนั้น เธอรักตัวเธอเอง และทำทุกอย่างเพื่อตัวเธอเองทั้งนั้น)
หากใครได้ดูละครเรื่องนี้ ก็คงจะพอเข้าใจว่า “ชัยชนะ” สำหรับบางคนแล้วนั้น อาจเป็น “จุดมุ่งหมายแห่งชีวิต” ที่ต้อง “แข่งขัน” แบบเอาเป็นเอาตาย ถึงแม้บางครั้งอาจจะสงสัยในบางขณะว่า “เรากำลังทำอะไรอยู่นะ? หรือสิ่งที่เราบากบั่น วิ่งไล่ตามอยู่นั้นมีจริงหรือเปล่า” (แต่ไม่ว่า คำถามเหล่านั้น จะแวบเข้ามาในหัวเท่าไหร่?) ก็ “สายเกินไป” แล้ว ที่จะ “ถอยหลัง” สุดท้ายก็ต้อง “เดินหน้า” ต่อไป “ถลำลึก” หลงเข้าไปในวนเวียนของ “การหมกมุ่น”
คุณเคยไหมคะ? ที่ “ต้องการ” บางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “ยอมทุ่มเท” ทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อบางสิ่ง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “คิดแผนการณ์” เพื่อบางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “ยอมผิดใจกับคนอื่น” เพื่อบางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “วิ่งไล่ตาม” บางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
คุณเคยไหมคะ? ที่ “มุ่งมั่น ยอมทำทุกอย่าง” เพื่อบางสิ่งบางอย่าง แบบไม่มีเหตุผล?
หากคุณเคย หรือคิดที่อยากจะเป็น “ผู้ชนะ” ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม คุณเคยย้อนถามตัวเองไหม? ว่า “ชัยชนะ” ที่คุณวิ่งตามหาอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น “คุณต้องการมันจริงๆหรือเปล่า?”
ฝากไว้ให้คิดกันเล่นๆนะคะ
เกือบตีสองแล้ว ตอนนี้เรากำลังดูบอล “เอสปันญ่อล เตะกับ เรอัล มาดริต” กำลังสนุกเชียว ขอตัวไปดูบอลต่อก่อนนะคะ
หลับสนิทนะคะเพื่อนๆ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
