มาต่อกันในเรื่อง True Blood ให้จบ ผู้หญิงในเรื่องเมื่อได้ฟัง “ผู้ขับไล่สิ่งชั่วร้าย” นั้น เสนอที่จะช่วยเปลี่ยนแปลง และทำให้ชีวิตเธอดีขึ้นนั้น ด้วยการแลกกับเงิน 800 ดอลล่าห์ เธอก็นำ “คำถามนั้น” กลับไปคิดตรองไป ตรองมาอย่างละเอียด ยิ่งเธอได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของแม่เธอ หลังจากที่โดนขับไล่ความชั่วร้ายออกไปแล้ว (จากที่เคยติดเหล้าอย่างหนัก ตอนนี้ไม่ดื่มอีกเลย) เธอจึงตัดสินใจที่จะไปยืมเงินจากเจ้านายเธอ เพื่อที่จะมาขับไล่ความชั่วร้ายเหล่านั้น (ด้วยความที่เจ้านายเธอใจดี เขาจึงให้เธอยืม)
เมื่อถึงคืนวันพิธีกรรม “ผู้ขับไล่” เขาได้ให้น้ำบางอย่างเธอดื่ม เมื่อดื่มแล้ว เธออาเจียนออกมา (เขาบอกว่า นั่นคือสิ่งชั่วร้ายให้อาเจียนออกมาให้หมด) และเริ่มเห็นเงาตัวเองอยู่ไกลๆ เขาส่งมีดให้เธอ และเธอก็วิ่งไปแทงเงานั้น (ที่เธอเห็นเพียงลำพัง) พิธีเป็นอันจบ เขาบอกว่า สิ่งชั่วร้ายในตัวเธอนั้น ออกไปหมดแล้ว เธอจึงกลับบ้านอย่างสบายใจ
หลังจากนั้น เธอเริ่มมั่นใจ เริ่มรู้สึกดี และชีวิตเธอก็ดีขึ้นเรื่อยๆ (จะด้วยฤทธิ์ หรืออำนาจใดนั้น ไม่มีใครตอบได้) เธอคุยกับเพื่อนที่เธอไม่เคยคุย เธอเข้ากับเจ้านายได้ดี ขยันขันแข็ง ยิ้มแย้ม และเริ่มที่แต่งตัวมากขึ้น ทำให้เธอมีคนมาสนใจ
หลังจากนั้นหนึ่งเดือน ขณะที่เธอขับรถกลับบ้านพร้อมแม่ อยู่ๆ แม่ของเธอก็เริ่มรู้สึกปวดท้อง อาจจะเป็นอาการท้องอืด เธอจึงไปหยุดที่ร้านขายยาในปั้มน้ำมันข้างทาง และเธอก็วิ่งเข้าไปหาพนักงานคนนึงถามหายาแก้ท้องอืด และเธอก็พบว่า พนักงานคนนั้น มีหน้าตาคล้ายกับ “ผู้ขับไล่สิ่งชั่วร้ายของเธอมาก” เพียงแต่ว่า พนักงานคนนี้ ไม่ได้หลังค่อม และไม่ได้ผมยาวก็เท่านั้น และเมื่อมองเข้าไปลึกๆในแววตา ก็พบว่า “คือคนๆเดียวกัน” เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็พยายามจะวิ่งหนี เธอวิ่งไปตามจับเขามา และถามเขาว่า “ทำไม? ทำไม? ต้องหลอกฉัน และวันนั้นคุณเอาอะไรให้ฉันกับแม่ดื่ม ทำไม? เราไปทำอะไรให้คุณเดือดร้อน คุณถึงต้องมาหลอกเอาเงินเราเช่นนี้”
เขาได้แน่นิ่ง พูดแค่เพียงว่า “แล้วเธอเห็นความเปลี่ยนแปลงไหมล่ะ เขาไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวง เพียงแต่ว่า เขามีวิธีของเขาที่จะทำให้คนรู้สึกเปลี่ยนแปลง รู้สึกดีขึ้น เพราะทุกอย่างในชีวิตนั้น จะเป็นไปในทิศทางไหน ก็ขึ้นอยู่กับ “จิตใจ ความเชื่อ และความศรัทธา” ในตัวของคนแต่ละคน เหมือนที่แม่คุณเลิกเหล้าได้แหละ และชีวิตคุณก็ยังมีสิ่งดีๆเข้ามา ถ้าเขาเสนอขับไล่สิ่งชั่วร้ายให้เธอฟรีๆ เธอจะมีความเชื่อไหม??????”
เธอร้องไห้วิ่งออกจากร้าน เมื่อมาถึงที่รถ แม่เธอถามว่า “ยาแก้ท้องอืดล่ะ” เธอบอกว่า “ที่ร้านไม่มีขาย” เธอสับสนในใจขณะขับรถกลับบ้านว่า “ควรจะบอกความจริงกับแม่ดีไหม?” แต่ถ้าบอกไป แม่ของเธอก็ต้องกลับมาดื่มเหล้าเหมือนเดิม แม่อาจผิดหวัง และเสียใจเหมือนกับที่เธอกำลังรู้สึก ดังนั้นเธอตัดสินใจไม่พูด เมื่อส่งแม่ถึงบ้านแล้ว เธอก็ขับรถออกไป ร้องไห้ไป (แต่เธอจะร้องด้วยความเสียใจที่ถูกหลอก หรือร้องเพราะว่าความอ่อนแอของเธอเริ่มกลับเข้ามา สิ่งชั่วร้ายที่เธอคิดว่าเธอตัดทิ้งนั้น จริงๆแล้ว ยังอยู่ และนอนหลับอยู่ลึกๆในจิตใต้สำนึกเธออยู่เสมอ)
สุดท้ายความเชื่อต่างๆที่เธอเคยคิดว่า “มี” ก็กลับไปเป็นดั่งเดิม ชีวิตเธอก็กลับไปเป็นเธอคนเดิม เศร้าหมอง วิตก และไม่เคยไว้ใจใครเลย
บางที “ความจริง” ในโลกใบนี้ ก็อาจทำให้ใครหลายๆคนปวดร้าว เพราะว่า “จริงๆแล้ว ชีวิตก็โหดร้าย สำหรับมนุษย์อ่อนแอเช่นเราๆเสมอ” คงมีวิธีเดียวที่เราจะอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขนั่นคือ “เดินบนทางสายกลาง ไม่มีทิฐิ ไม่ยึดติด และไม่ประมาท” สิ่งเหล่านี้คงพอจะช่วยให้เรายืนอยู่บนแรงโน้มถ่วงของโลกได้อย่างมั่นคง และเข้มแข็ง
ฝากเรื่องนี้ไว้ให้คิดกันนะคะ
“ไม่มีใคร สิ่งใด และอำนาจใดๆ จะเปลี่ยนแปลงความเป็น “ตัวเรา” ได้ หากเราไม่เริ่มเปลี่ยนแปลงจากตัวเราเอง ชีวิตของคุณเอง มีคุณเพียงเท่านั้นที่จะเปลี่ยนแปลง และเลือกหนทางเดินที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง”
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
เมื่อถึงคืนวันพิธีกรรม “ผู้ขับไล่” เขาได้ให้น้ำบางอย่างเธอดื่ม เมื่อดื่มแล้ว เธออาเจียนออกมา (เขาบอกว่า นั่นคือสิ่งชั่วร้ายให้อาเจียนออกมาให้หมด) และเริ่มเห็นเงาตัวเองอยู่ไกลๆ เขาส่งมีดให้เธอ และเธอก็วิ่งไปแทงเงานั้น (ที่เธอเห็นเพียงลำพัง) พิธีเป็นอันจบ เขาบอกว่า สิ่งชั่วร้ายในตัวเธอนั้น ออกไปหมดแล้ว เธอจึงกลับบ้านอย่างสบายใจ
หลังจากนั้น เธอเริ่มมั่นใจ เริ่มรู้สึกดี และชีวิตเธอก็ดีขึ้นเรื่อยๆ (จะด้วยฤทธิ์ หรืออำนาจใดนั้น ไม่มีใครตอบได้) เธอคุยกับเพื่อนที่เธอไม่เคยคุย เธอเข้ากับเจ้านายได้ดี ขยันขันแข็ง ยิ้มแย้ม และเริ่มที่แต่งตัวมากขึ้น ทำให้เธอมีคนมาสนใจ
หลังจากนั้นหนึ่งเดือน ขณะที่เธอขับรถกลับบ้านพร้อมแม่ อยู่ๆ แม่ของเธอก็เริ่มรู้สึกปวดท้อง อาจจะเป็นอาการท้องอืด เธอจึงไปหยุดที่ร้านขายยาในปั้มน้ำมันข้างทาง และเธอก็วิ่งเข้าไปหาพนักงานคนนึงถามหายาแก้ท้องอืด และเธอก็พบว่า พนักงานคนนั้น มีหน้าตาคล้ายกับ “ผู้ขับไล่สิ่งชั่วร้ายของเธอมาก” เพียงแต่ว่า พนักงานคนนี้ ไม่ได้หลังค่อม และไม่ได้ผมยาวก็เท่านั้น และเมื่อมองเข้าไปลึกๆในแววตา ก็พบว่า “คือคนๆเดียวกัน” เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็พยายามจะวิ่งหนี เธอวิ่งไปตามจับเขามา และถามเขาว่า “ทำไม? ทำไม? ต้องหลอกฉัน และวันนั้นคุณเอาอะไรให้ฉันกับแม่ดื่ม ทำไม? เราไปทำอะไรให้คุณเดือดร้อน คุณถึงต้องมาหลอกเอาเงินเราเช่นนี้”
เขาได้แน่นิ่ง พูดแค่เพียงว่า “แล้วเธอเห็นความเปลี่ยนแปลงไหมล่ะ เขาไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวง เพียงแต่ว่า เขามีวิธีของเขาที่จะทำให้คนรู้สึกเปลี่ยนแปลง รู้สึกดีขึ้น เพราะทุกอย่างในชีวิตนั้น จะเป็นไปในทิศทางไหน ก็ขึ้นอยู่กับ “จิตใจ ความเชื่อ และความศรัทธา” ในตัวของคนแต่ละคน เหมือนที่แม่คุณเลิกเหล้าได้แหละ และชีวิตคุณก็ยังมีสิ่งดีๆเข้ามา ถ้าเขาเสนอขับไล่สิ่งชั่วร้ายให้เธอฟรีๆ เธอจะมีความเชื่อไหม??????”
เธอร้องไห้วิ่งออกจากร้าน เมื่อมาถึงที่รถ แม่เธอถามว่า “ยาแก้ท้องอืดล่ะ” เธอบอกว่า “ที่ร้านไม่มีขาย” เธอสับสนในใจขณะขับรถกลับบ้านว่า “ควรจะบอกความจริงกับแม่ดีไหม?” แต่ถ้าบอกไป แม่ของเธอก็ต้องกลับมาดื่มเหล้าเหมือนเดิม แม่อาจผิดหวัง และเสียใจเหมือนกับที่เธอกำลังรู้สึก ดังนั้นเธอตัดสินใจไม่พูด เมื่อส่งแม่ถึงบ้านแล้ว เธอก็ขับรถออกไป ร้องไห้ไป (แต่เธอจะร้องด้วยความเสียใจที่ถูกหลอก หรือร้องเพราะว่าความอ่อนแอของเธอเริ่มกลับเข้ามา สิ่งชั่วร้ายที่เธอคิดว่าเธอตัดทิ้งนั้น จริงๆแล้ว ยังอยู่ และนอนหลับอยู่ลึกๆในจิตใต้สำนึกเธออยู่เสมอ)
สุดท้ายความเชื่อต่างๆที่เธอเคยคิดว่า “มี” ก็กลับไปเป็นดั่งเดิม ชีวิตเธอก็กลับไปเป็นเธอคนเดิม เศร้าหมอง วิตก และไม่เคยไว้ใจใครเลย
บางที “ความจริง” ในโลกใบนี้ ก็อาจทำให้ใครหลายๆคนปวดร้าว เพราะว่า “จริงๆแล้ว ชีวิตก็โหดร้าย สำหรับมนุษย์อ่อนแอเช่นเราๆเสมอ” คงมีวิธีเดียวที่เราจะอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขนั่นคือ “เดินบนทางสายกลาง ไม่มีทิฐิ ไม่ยึดติด และไม่ประมาท” สิ่งเหล่านี้คงพอจะช่วยให้เรายืนอยู่บนแรงโน้มถ่วงของโลกได้อย่างมั่นคง และเข้มแข็ง
ฝากเรื่องนี้ไว้ให้คิดกันนะคะ
“ไม่มีใคร สิ่งใด และอำนาจใดๆ จะเปลี่ยนแปลงความเป็น “ตัวเรา” ได้ หากเราไม่เริ่มเปลี่ยนแปลงจากตัวเราเอง ชีวิตของคุณเอง มีคุณเพียงเท่านั้นที่จะเปลี่ยนแปลง และเลือกหนทางเดินที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง”
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
