เราเชื่อว่า หลายคนคงเคยแอบ “หลงรัก” ใครสักคน หลายครั้งที่คุณพยายาม (อย่างสุดตัว) ที่จะจีบเขาอย่างเต็มที่แล้ว แต่ดูเหมือน “ความหวัง” จะ “ริบหรี่” คุณเริ่มรู้สึก “ถอดใจ” และต้องการ “ถอนตัว” ที่จะก้าวต่อไป ณ วินาทีที่คุณ “ยอมแพ้” คุณก็เหมือนคนที่ได้แต่ “รู้สึกรัก” แต่ก็ไม่มี “ความเต็มอิ่มในอารมณ์” เพียงพอ ที่จะทำให้ความรักนั้น “บังเกิด”
บางที “ความรัก” ก็เหมือนกับ “การแข่งขัน” ซึ่งมีการได้รับ “การตอบรับ” เป็น “รางวัล” สิ่งที่เราต้องพยายาม ก็แค่ใส่ “ความรู้สึกส่วนลึกในใจ” ของเรา อย่างจริงใจลงไปก็เท่านั้น
“อันอัน” ทอมหน้าตาธรรมดา จบ ปวส. ปัจจุบันเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ได้ประทับใจกับ “หลิง” ดี้แสนสวย จบปริญญาโท เป็นลูกสาวสารวัตรใหญ่ เขารู้สึกชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็กล้าๆกลัวๆ ที่จะ “รุก” ไปหาเธอ เหตุผลหลัก ก็เพราะ เขา “เจียมตัว” ในความต่างกันสุดขั้วของเขาและเธอ เขาทำได้แค่แสดงความเป็นห่วงเป็นใยเธอ เสมือนเพื่อนธรรมดาทั่วไป เธอไม่เคยรู้ และเข้าใจถึงความรู้สึกในใจของเขาเลย เธอกลับมองและคิดว่า “เขาเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น” ประกอบกับ ความมีเสน่ห์ของเธอ ทำให้มีทั้งทอม และผู้ชายเดินเข้ามาจีบเธอมากมาย หลายครั้งที่เขาหมดหวัง และท้อแท้ที่จะเดินเข้าไปเป็นคนข้างกายเธอ ก็ได้เพลงนี้ “ไม่แข่งยิ่งแพ้” ของ พี่เบิร์ด ธงไชย ที่เขาจะฟังในทุกๆครั้งที่เขาอ่อนแอ และท้อแท้ใจ
ต้องขอบคุณเพลงนี้ ที่ทำให้เขามีกำลังใจ และ “ยืนหยัด” ความรู้สึกเขาต่อไป (อย่างเสมอต้นเสมอปลาย) จนกระทั่งวันหนึ่ง ที่ฟ้ากำหนดให้เธอรู้สึกเหงา และล้มลงกับปัญหาที่เธอต้องเผชิญ (ตามแผนการของโชคชะตา) ทอมและผู้ชายรอบตัวเธอ ดูเหมือนจะมุ่งมั่นกับการสร้างภาพเพื่อจะจีบเธอ พวกเขาต้องการแค่ “ความรัก” จากเธอ โดย “ละเลย” ที่จะเปิดใจ “รับฟัง” สิ่งที่เธอ “อยากพูด และอยากระบาย” โชคและโอกาสจึงตกไปใส่หน้าเขาอย่างเต็มๆ นับตั้งแต่วันนั้น เขาเป็นคนเดียว ที่ “ยอมรับฟัง” และ “เข้าใจ” เธอ จนถึงวันนี้ก็เกือบ 3 ปีแล้ว ที่เขาและเธอคบกัน มีความรัก และอนาคตร่วมกัน
หากคุณกำลังแอบ “หลงรัก” ใครสักคน (แต่ไม่กล้าบอกเขา) หรือกำลังมีความรู้สึก “ยอมแพ้และหมดกำลังใจ” ที่จะเดินหน้าต่อไปเพื่อพิสูจน์ “จุดเด่น และเสน่ห์” ในตัวคุณ ขอให้คุณ “ก้าวเดิน” ต่อไป และอย่าท้อใจ หาก “โชคชะตา” ไม่ได้เดินทางมาหาคุณ (เช่นเดียวกับเขา)
จงภูมิใจเถิด อย่างน้อย ครั้งนึงในชีวิตของคุณ คุณก็ได้ “ลงมือแข่งขันกับหัวใจของคุณเอง” แล้ว ถึงแม้คุณจะ “แพ้” ใน “เกมของความรัก” แต่ไม่ได้หมายความว่า “ชีวิตคุณ ต้องล้มเหลว หมดความหมาย “หัวใจ” ต้องหยุดเต้น และใช้การไม่ได้ จนไม่สามารถ ที่จะมีความรักได้อีก อย่างน้อยวันนี้ คุณก็ชนะใจตัวเอง และแสดงความรู้สึกออกมาได้อย่างดีที่สุดแล้ว”
คำเตือน เรื่องราวนี้ ไม่ได้ส่งเสริม หรือให้กำลังใจ ผู้ที่กำลังมีความคิดที่จะแข่งขันแบบไร้จรรยาบรรณ ไร้กติกา และไร้จิตสำนึก (พวกกิ๊กๆ ที่อยากจะ “โค่นล้ม” แฟนตัวจริง ต้องการจะเป็น “ชู้” กับแฟนชาวบ้าน) เพราะปลายทางของการแข่งขันนั้น ก็จะมีแต่ความ “ทุกข์ใจ และตรมตรอมใจ” รอคุณอยู่ในที่สุด
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
บางที “ความรัก” ก็เหมือนกับ “การแข่งขัน” ซึ่งมีการได้รับ “การตอบรับ” เป็น “รางวัล” สิ่งที่เราต้องพยายาม ก็แค่ใส่ “ความรู้สึกส่วนลึกในใจ” ของเรา อย่างจริงใจลงไปก็เท่านั้น
“อันอัน” ทอมหน้าตาธรรมดา จบ ปวส. ปัจจุบันเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ได้ประทับใจกับ “หลิง” ดี้แสนสวย จบปริญญาโท เป็นลูกสาวสารวัตรใหญ่ เขารู้สึกชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็กล้าๆกลัวๆ ที่จะ “รุก” ไปหาเธอ เหตุผลหลัก ก็เพราะ เขา “เจียมตัว” ในความต่างกันสุดขั้วของเขาและเธอ เขาทำได้แค่แสดงความเป็นห่วงเป็นใยเธอ เสมือนเพื่อนธรรมดาทั่วไป เธอไม่เคยรู้ และเข้าใจถึงความรู้สึกในใจของเขาเลย เธอกลับมองและคิดว่า “เขาเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น” ประกอบกับ ความมีเสน่ห์ของเธอ ทำให้มีทั้งทอม และผู้ชายเดินเข้ามาจีบเธอมากมาย หลายครั้งที่เขาหมดหวัง และท้อแท้ที่จะเดินเข้าไปเป็นคนข้างกายเธอ ก็ได้เพลงนี้ “ไม่แข่งยิ่งแพ้” ของ พี่เบิร์ด ธงไชย ที่เขาจะฟังในทุกๆครั้งที่เขาอ่อนแอ และท้อแท้ใจ
ต้องขอบคุณเพลงนี้ ที่ทำให้เขามีกำลังใจ และ “ยืนหยัด” ความรู้สึกเขาต่อไป (อย่างเสมอต้นเสมอปลาย) จนกระทั่งวันหนึ่ง ที่ฟ้ากำหนดให้เธอรู้สึกเหงา และล้มลงกับปัญหาที่เธอต้องเผชิญ (ตามแผนการของโชคชะตา) ทอมและผู้ชายรอบตัวเธอ ดูเหมือนจะมุ่งมั่นกับการสร้างภาพเพื่อจะจีบเธอ พวกเขาต้องการแค่ “ความรัก” จากเธอ โดย “ละเลย” ที่จะเปิดใจ “รับฟัง” สิ่งที่เธอ “อยากพูด และอยากระบาย” โชคและโอกาสจึงตกไปใส่หน้าเขาอย่างเต็มๆ นับตั้งแต่วันนั้น เขาเป็นคนเดียว ที่ “ยอมรับฟัง” และ “เข้าใจ” เธอ จนถึงวันนี้ก็เกือบ 3 ปีแล้ว ที่เขาและเธอคบกัน มีความรัก และอนาคตร่วมกัน
หากคุณกำลังแอบ “หลงรัก” ใครสักคน (แต่ไม่กล้าบอกเขา) หรือกำลังมีความรู้สึก “ยอมแพ้และหมดกำลังใจ” ที่จะเดินหน้าต่อไปเพื่อพิสูจน์ “จุดเด่น และเสน่ห์” ในตัวคุณ ขอให้คุณ “ก้าวเดิน” ต่อไป และอย่าท้อใจ หาก “โชคชะตา” ไม่ได้เดินทางมาหาคุณ (เช่นเดียวกับเขา)
จงภูมิใจเถิด อย่างน้อย ครั้งนึงในชีวิตของคุณ คุณก็ได้ “ลงมือแข่งขันกับหัวใจของคุณเอง” แล้ว ถึงแม้คุณจะ “แพ้” ใน “เกมของความรัก” แต่ไม่ได้หมายความว่า “ชีวิตคุณ ต้องล้มเหลว หมดความหมาย “หัวใจ” ต้องหยุดเต้น และใช้การไม่ได้ จนไม่สามารถ ที่จะมีความรักได้อีก อย่างน้อยวันนี้ คุณก็ชนะใจตัวเอง และแสดงความรู้สึกออกมาได้อย่างดีที่สุดแล้ว”
คำเตือน เรื่องราวนี้ ไม่ได้ส่งเสริม หรือให้กำลังใจ ผู้ที่กำลังมีความคิดที่จะแข่งขันแบบไร้จรรยาบรรณ ไร้กติกา และไร้จิตสำนึก (พวกกิ๊กๆ ที่อยากจะ “โค่นล้ม” แฟนตัวจริง ต้องการจะเป็น “ชู้” กับแฟนชาวบ้าน) เพราะปลายทางของการแข่งขันนั้น ก็จะมีแต่ความ “ทุกข์ใจ และตรมตรอมใจ” รอคุณอยู่ในที่สุด
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
