อ่าน Comment ที่เข้มข้นจาก เรื่องราวเมื่อวาน ต้องขอขอบคุณผู้ลง comment ทุกๆท่าน “คำวิจารณ์” ของคุณ เราน้อมรับด้วยใจ สำหรับเพื่อนๆที่เป็นห่วงว่า “เราจะอ่อนแอ แคร์ หรือสนใจสิ่งเร้ารอบข้างมากเกินไป จนอาจจะชักจูง และนำพา เข้ามาในตัวเรา” ขอ “ยืนยัน” คะ ว่า “ไม่มีทาง”
เราจะกลับมา “สานต่อ” จุดประสงค์แรก ที่เราตั้งใจ เมื่อวันแรกที่เริ่มงานเขียน เราจะถ่ายทอดออกมา โดยไม่สนใจว่าจะมีคนเข้ามาอ่านมากแค่ไหน? หรือ พูดจาถึงงานเขียนว่าอย่างไร? หรือ คุณจะได้รับ หรือไม่ได้รับประโยชน์อะไรจากการเสียเวลามานั่งติดตามอ่านเรื่องราวของเราหรือเปล่า? (คุณนำพาจุดประสงค์ใดเข้ามาอ่าน คุณก็จะได้รับผลจากจุดประสงค์นั้นออกไป) มาเริ่มเรื่องกันดีกว่า
“ว่าน” ทอมขี้เหงา เห็นแก่ตัว และต้องการความรักขั้นรุนแรง เขาคาดหวังไว้เสมอว่า เขาต้องการใครสักคนที่อยู่กับเขาได้ตลอดเวลา (ดี้ 24 ช.ม. มีไหม?) เขาก็ได้เจอกับ “แพร” ดี้น่ารักคนนึง ในการคบกันช่วงแรกๆ คู่รักคู่นี้ไม่มีปัญหากันเท่าไหร่ (ช่วงข้าวใหม่ปลามันก็งี้แหละ) แต่พอ 3 เดือนผ่านไป เธอก็เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น (ผู้หญิงมักจะต้องการเวลา เพื่อทำอะไรส่วนตัวให้กับตัวเอง) ซึ่งเขาไม่ยอม เขาต้องการเวลาทั้งหมดของเธอ ที่ “หักจาก” (เวลางาน บวกกับเวลาทานข้าว) เธอพยายามพูดจาอธิบายให้เขาฟังถึงความต้องการที่จะเป็นส่วนตัว เขาก็ไม่ยอมฟัง พร้อมขู่จะทำร้ายตัวเอง หากเธอขัดใจ ด้วยความรัก เธอจึงต้องยอม “สละเวลา” ส่วนตัว อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เมื่อเธอยอมเขาครั้งแรก สิ่งที่เขาต้องการ และเรียกร้อง ในครั้งต่อๆไป จึงเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และวันนึงปัญหาก็ได้เกิดขึ้น เมื่อเขาไปรับเธอที่ทำงาน และมีปากมีเสียง กับเพื่อนร่วมงานของเธอ กลับมาถึงห้อง เขาก็ “สั่ง” ให้เธอ “ลาออก” จากที่ทำงานนั้น ด้วยเหตุผลเพียงว่า “เขาไม่ต้องการให้เธออยู่ใกล้ๆเพื่อนร่วมงานคนนั้น ที่เขาไม่ชอบ” เธอมองว่า “เหตุผล (ของเขา)” นั้น ไม่ดีพอ เธอจึงขัดใจ เขาขู่ที่จะ “ฆ่าตัวตาย” หากเธอไม่ยอม เขาวิ่งไปหยิบมีดมาเพื่อที่จะกรีดข้อมือตัวเอง แรกๆเธอพยายามที่จะใจแข็ง แต่ทุกอย่างเริ่มหนักข้อขึ้น สุดท้ายเธอจึงต้องยอมลาออกจากงาน เดินเตะฝุ่นหางานที่ใหม่ (อย่างไม่รู้ชะตากรรม) ทุกๆวันนี้เธอก็ยังคบอยู่กับเขา ยังคงต้องอดทนกับเขาต่อไป พร้อมกับลุ้นในใจลึกๆว่า ครั้งต่อไป เธอต้องเสียสละอะไร เพื่อแลกกับชีวิตของเขาอีก
ในยุคสมัยนี้ มนุษย์เริ่มหา “ข้อต่อรอง” เพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่ตัวเองต้องการมากขึ้น โดยแต่ละคน จะเริ่มจาก “ต่อรอง” ในเรื่องเล็กๆ เมื่อพบว่า “วิธีเรียกร้องความสนใจ” ครั้งนั้นได้ผล ก็จะ “ทะเยอทะยาน” สูงขึ้น และสูงขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้าย ต่อรองด้วยชีวิตของตัวเอง
หากเพื่อนๆคนไหน กำลัง “ติดบ่วงแห่งการต่อรอง” อยู่ คงจะทราบดี ถึงความลำบากใจ และทรมานใจ โดยปราศจาก “อิสระ”
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
“ว่าน” ทอมขี้เหงา เห็นแก่ตัว และต้องการความรักขั้นรุนแรง เขาคาดหวังไว้เสมอว่า เขาต้องการใครสักคนที่อยู่กับเขาได้ตลอดเวลา (ดี้ 24 ช.ม. มีไหม?) เขาก็ได้เจอกับ “แพร” ดี้น่ารักคนนึง ในการคบกันช่วงแรกๆ คู่รักคู่นี้ไม่มีปัญหากันเท่าไหร่ (ช่วงข้าวใหม่ปลามันก็งี้แหละ) แต่พอ 3 เดือนผ่านไป เธอก็เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น (ผู้หญิงมักจะต้องการเวลา เพื่อทำอะไรส่วนตัวให้กับตัวเอง) ซึ่งเขาไม่ยอม เขาต้องการเวลาทั้งหมดของเธอ ที่ “หักจาก” (เวลางาน บวกกับเวลาทานข้าว) เธอพยายามพูดจาอธิบายให้เขาฟังถึงความต้องการที่จะเป็นส่วนตัว เขาก็ไม่ยอมฟัง พร้อมขู่จะทำร้ายตัวเอง หากเธอขัดใจ ด้วยความรัก เธอจึงต้องยอม “สละเวลา” ส่วนตัว อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เมื่อเธอยอมเขาครั้งแรก สิ่งที่เขาต้องการ และเรียกร้อง ในครั้งต่อๆไป จึงเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และวันนึงปัญหาก็ได้เกิดขึ้น เมื่อเขาไปรับเธอที่ทำงาน และมีปากมีเสียง กับเพื่อนร่วมงานของเธอ กลับมาถึงห้อง เขาก็ “สั่ง” ให้เธอ “ลาออก” จากที่ทำงานนั้น ด้วยเหตุผลเพียงว่า “เขาไม่ต้องการให้เธออยู่ใกล้ๆเพื่อนร่วมงานคนนั้น ที่เขาไม่ชอบ” เธอมองว่า “เหตุผล (ของเขา)” นั้น ไม่ดีพอ เธอจึงขัดใจ เขาขู่ที่จะ “ฆ่าตัวตาย” หากเธอไม่ยอม เขาวิ่งไปหยิบมีดมาเพื่อที่จะกรีดข้อมือตัวเอง แรกๆเธอพยายามที่จะใจแข็ง แต่ทุกอย่างเริ่มหนักข้อขึ้น สุดท้ายเธอจึงต้องยอมลาออกจากงาน เดินเตะฝุ่นหางานที่ใหม่ (อย่างไม่รู้ชะตากรรม) ทุกๆวันนี้เธอก็ยังคบอยู่กับเขา ยังคงต้องอดทนกับเขาต่อไป พร้อมกับลุ้นในใจลึกๆว่า ครั้งต่อไป เธอต้องเสียสละอะไร เพื่อแลกกับชีวิตของเขาอีก
ในยุคสมัยนี้ มนุษย์เริ่มหา “ข้อต่อรอง” เพื่อแลกเปลี่ยนกับสิ่งที่ตัวเองต้องการมากขึ้น โดยแต่ละคน จะเริ่มจาก “ต่อรอง” ในเรื่องเล็กๆ เมื่อพบว่า “วิธีเรียกร้องความสนใจ” ครั้งนั้นได้ผล ก็จะ “ทะเยอทะยาน” สูงขึ้น และสูงขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้าย ต่อรองด้วยชีวิตของตัวเอง
หากเพื่อนๆคนไหน กำลัง “ติดบ่วงแห่งการต่อรอง” อยู่ คงจะทราบดี ถึงความลำบากใจ และทรมานใจ โดยปราศจาก “อิสระ”
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
