คำสารภาพของ ผู้หญิงธรรมดาคนนึง (ReVeal)
หนูเคยมั่นใจในความฉลาด เด็ดเดี่ยว กล้าตัดสินใจของตัวเอง และคิดเสมอว่า “หนูรู้ และสามารถสัมผัสได้ในทุกๆความรู้สึกของทุกคน” ชีวิตของหนูได้ผ่านช่วงเวลาที่ดีที่สุด และเลวร้ายที่สุดมาแล้ว
เมื่อก่อน เวลามีความรัก หนูมักใช้ “อารมณ์” ในการสัมผัส (โดยไม่มีเหตุผล) แต่เมื่อเวลาผ่านไป ประสบการณ์สอนให้หนูเรียนรู้ที่จะ “ปกป้องตัวเอง” หนูเลือกที่จะใช้ “เหตุผล และกลไกการป้องกันตัวเอง” เพื่อหลบเลี่ยง “ความเสียใจ และความเจ็บปวด” ที่อาจจะเดินทางมาหาหนูโดยไม่ทันตั้งตัว
หนูเชื่อว่า จุดนึงที่ทำให้พี่รู้สึกสนใจ และหยุดมองผู้หญิงธรรมดาคนนี้ก็คือ “ความเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย มั่นใจในตัวเอง ฉลาดพูดของหนู” ช่วงแรกๆ ที่เราเรียนรู้กัน พี่อาจสัมผัสได้แต่ในมุมมองของ ผู้หญิงธรรมดา ที่แสนเก่ง แต่เมื่อเราลองหยุดศึกษานิสัยกันและกันแล้ว พี่ก็อาจจะพบว่า “หนูก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ที่ลึกๆก็มีความไม่มั่นใจ มีความกังวลใจ มีคำถาม รวมถึงอาจจะชอบหาเรื่อง เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปที่ผ่านมาของพี่ก็ได้”
และวันนี้หนูอาจทำให้ให้พี่ “รู้สึกผิดหวัง” กับความอ่อนแอ และอาการจิตตกของหนู ที่แสดงออกมาเมื่อหัวใจหนูต้องการ “ไออุ่นจากหัวใจ” ของพี่
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้หนูไม่มั่นใจในความรักของพี่ หากแต่หนูรักพี่จนหนูกลัวว่าหนูจะรักเพียงฝ่ายเดียว (เพราะเวลาหนูรักใครแล้ว หนูทุ่มให้หมดหัวใจ โดยไม่เผื่อใจไว้เจ็บอีกเลย) หนูหวังกับความรักครั้งนี้ไว้มาก เพราะเชื่อว่ารักครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูสัมผัสความรักจากพี่ไม่ได้ หนูถึงต้องเฝ้าถามพี่ด้วยคำถามเดิมๆว่า “พี่รักหนูหรือเปล่า?” หากแต่หนูอยากจะได้ยินคำนั้น ซ้ำไปซ้ำมา เวลาที่หนูเหนื่อยล้า (พี่รู้ไหม คำสั้นๆคำนี้ ก็อาจช่วยจุดแสงสว่างเล็กๆ ในหัวใจที่กำลังมืดบอดสนิทได้เสมอ)
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูดูถูกความรักของพี่ หนูถึงเฝ้าตั้งคำถามลองใจพี่เสียมากมาย จนบางทีพี่อาจจะรู้สึกหงุดหงิด และรำคาญคำถามเหล่านี้ (สำหรับหนูแล้ว ที่หนูถามไปอีกรอบ ไม่ใช่เพราะไม่เคยจำคำตอบที่พี่เคยตอบได้) หากแต่หนูอยากจะย้ำให้ตัวเองมั่นใจเท่านั้น ว่าหนูยังมีความสำคัญสำหรับพี่อยู่ไหม? (เพราะถ้าหากว่าหนูยังมีความสำคัญอยู่ หนูขอใช้สิทธิ์ใน "การซน และงอแงพี่" ได้อย่างเต็มที่เลย)
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูอยากดื้อ อยากซน หรืออยากเอาแต่ใจ ที่มองไม่เห็น หรือสัมผัสไม่ได้ในความรักที่พี่มอบให้ ในทุกๆวัน หากแต่เมื่อมีความรัก ชีวิตหนูก็เหมือนมีโอกาส และพื้นที่มากพอ ที่ทำให้รู้สึกปลอดภัย เวลาอยู่กับพี่เท่านั้น (และกฏเพียงข้อเดียวที่จะทำให้หนูรู้สึกดีที่สุดก็คือ “พี่รักหนู” เพียงเท่านี้ หนูก็จะเป็นผู้คุมกฏทุกอย่าง ล้อเล่นนะคะ)
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูไม่ไว้วางใจ หรือ มีคำถามติดค้างเรื่องพี่ในใจหรอกนะคะ หากแต่ หนูกำลังอยู่ในช่วงขยับขยาย “โรงเก็บความรัก (ที่ใช้เก็บความรักของพี่)” ให้มีพื้นที่เพิ่มมากขึ้น ดังนั้น ก็อาจมีบางช่วงที่หนูอาจจะพูด หรือคิดอะไรซ้ำไป ซ้ำมาบ้าง (พี่คงไม่โกรธหนูหรอกนะคะ หนูกำลังสร้างอนาคตของเรานะคะ)
หนูรู้นะคะว่า “พี่เหนื่อย” กับความรัก และความอ่อนแอของหนู หนูเสียใจที่ทำให้พี่รู้สึกเช่นนี้ แต่หนูอยากจะบอกกับพี่ตรงๆว่า “หนูไม่เคยมีเจตนา หรือต้องการให้สิ่งที่หนูทำไปทั้งหมดนี้ ทำร้ายความรู้สึกของพี่เลย หากแต่ อยากให้พี่มองย้อนกลับไปดูว่า ทั้งหมดที่หนูทำนั้น มีต้นเหตุมาจาก “ความรัก” ที่หนูมอบให้พี่จนหมดหัวใจ และหนูกำลังพยายามที่จะมั่นใจในตัวเอง และตัวของพี่ เพื่อว่า เราจะได้พัฒนาความรักของเราไปถึงจุดที่ “สมบูรณ์” ที่สุด
ขอโทษนะคะ สำหรับ “ความสับสน” และ “การไม่มีเหตุผล” ที่อาจทำให้พี่รู้สึกแย่ และรำคาญ วันนี้หลังจากเข้าโบสถ์แล้ว หนูตัดสินใจแล้วคะ ว่าหนูจะไม่ “งี่เง่า” และ “เกิดภาวะเช่นนี้” อีก
“ให้อภัย” หนูนะคะ อย่าเดินจากหนูไปนะคะ หนูอาจไม่ใช่คนที่ Perfect ไม่ใช่คนใจเย็น ไม่ใช่คนเรียบร้อย อาจมีคุณสมบัติไม่ตรงกับคนที่พี่ต้องการทั้งหมด แต่หนูสัญญานะคะ หนูจะทำให้ดีที่สุด กับความรักครั้งนี้ (เพื่อพี่ เพื่อหนู เพื่อมอมแมม เพื่อวอดก้า)
เชื่อในความรักของหนูนะคะ หนูอาจไม่ใช่คนที่ perfect แต่หนูรักพี่หมดหัวใจ และในทุกๆวันต่อจากนี้ หนูจะรักพี่ด้วยหัวใจ รักให้ดีที่สุด อยู่ร่วมสร้างอนาคตร่วมกันกับหนูนะคะ (เพราะหากขาดพี่ไป ชีวิตหนูคงล้มลงไม่เป็นท่า)
นับจากวินาทีนี้ หนูขอฝาก “หัวใจที่แสนธรรมดาของหนู” ให้พี่ได้ดูแลนะคะ (หนูเชื่อมั่นว่า พี่ดูแลหัวใจดวงนี้ได้อย่างแน่นอน)
In You, Will I Trust.
หนูรักพี่นะคะ
หนูเคยมั่นใจในความฉลาด เด็ดเดี่ยว กล้าตัดสินใจของตัวเอง และคิดเสมอว่า “หนูรู้ และสามารถสัมผัสได้ในทุกๆความรู้สึกของทุกคน” ชีวิตของหนูได้ผ่านช่วงเวลาที่ดีที่สุด และเลวร้ายที่สุดมาแล้ว
เมื่อก่อน เวลามีความรัก หนูมักใช้ “อารมณ์” ในการสัมผัส (โดยไม่มีเหตุผล) แต่เมื่อเวลาผ่านไป ประสบการณ์สอนให้หนูเรียนรู้ที่จะ “ปกป้องตัวเอง” หนูเลือกที่จะใช้ “เหตุผล และกลไกการป้องกันตัวเอง” เพื่อหลบเลี่ยง “ความเสียใจ และความเจ็บปวด” ที่อาจจะเดินทางมาหาหนูโดยไม่ทันตั้งตัว
หนูเชื่อว่า จุดนึงที่ทำให้พี่รู้สึกสนใจ และหยุดมองผู้หญิงธรรมดาคนนี้ก็คือ “ความเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย มั่นใจในตัวเอง ฉลาดพูดของหนู” ช่วงแรกๆ ที่เราเรียนรู้กัน พี่อาจสัมผัสได้แต่ในมุมมองของ ผู้หญิงธรรมดา ที่แสนเก่ง แต่เมื่อเราลองหยุดศึกษานิสัยกันและกันแล้ว พี่ก็อาจจะพบว่า “หนูก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ที่ลึกๆก็มีความไม่มั่นใจ มีความกังวลใจ มีคำถาม รวมถึงอาจจะชอบหาเรื่อง เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปที่ผ่านมาของพี่ก็ได้”
และวันนี้หนูอาจทำให้ให้พี่ “รู้สึกผิดหวัง” กับความอ่อนแอ และอาการจิตตกของหนู ที่แสดงออกมาเมื่อหัวใจหนูต้องการ “ไออุ่นจากหัวใจ” ของพี่
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้หนูไม่มั่นใจในความรักของพี่ หากแต่หนูรักพี่จนหนูกลัวว่าหนูจะรักเพียงฝ่ายเดียว (เพราะเวลาหนูรักใครแล้ว หนูทุ่มให้หมดหัวใจ โดยไม่เผื่อใจไว้เจ็บอีกเลย) หนูหวังกับความรักครั้งนี้ไว้มาก เพราะเชื่อว่ารักครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูสัมผัสความรักจากพี่ไม่ได้ หนูถึงต้องเฝ้าถามพี่ด้วยคำถามเดิมๆว่า “พี่รักหนูหรือเปล่า?” หากแต่หนูอยากจะได้ยินคำนั้น ซ้ำไปซ้ำมา เวลาที่หนูเหนื่อยล้า (พี่รู้ไหม คำสั้นๆคำนี้ ก็อาจช่วยจุดแสงสว่างเล็กๆ ในหัวใจที่กำลังมืดบอดสนิทได้เสมอ)
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูดูถูกความรักของพี่ หนูถึงเฝ้าตั้งคำถามลองใจพี่เสียมากมาย จนบางทีพี่อาจจะรู้สึกหงุดหงิด และรำคาญคำถามเหล่านี้ (สำหรับหนูแล้ว ที่หนูถามไปอีกรอบ ไม่ใช่เพราะไม่เคยจำคำตอบที่พี่เคยตอบได้) หากแต่หนูอยากจะย้ำให้ตัวเองมั่นใจเท่านั้น ว่าหนูยังมีความสำคัญสำหรับพี่อยู่ไหม? (เพราะถ้าหากว่าหนูยังมีความสำคัญอยู่ หนูขอใช้สิทธิ์ใน "การซน และงอแงพี่" ได้อย่างเต็มที่เลย)
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูอยากดื้อ อยากซน หรืออยากเอาแต่ใจ ที่มองไม่เห็น หรือสัมผัสไม่ได้ในความรักที่พี่มอบให้ ในทุกๆวัน หากแต่เมื่อมีความรัก ชีวิตหนูก็เหมือนมีโอกาส และพื้นที่มากพอ ที่ทำให้รู้สึกปลอดภัย เวลาอยู่กับพี่เท่านั้น (และกฏเพียงข้อเดียวที่จะทำให้หนูรู้สึกดีที่สุดก็คือ “พี่รักหนู” เพียงเท่านี้ หนูก็จะเป็นผู้คุมกฏทุกอย่าง ล้อเล่นนะคะ)
ไม่ใช่ ณ ตอนนี้ หนูไม่ไว้วางใจ หรือ มีคำถามติดค้างเรื่องพี่ในใจหรอกนะคะ หากแต่ หนูกำลังอยู่ในช่วงขยับขยาย “โรงเก็บความรัก (ที่ใช้เก็บความรักของพี่)” ให้มีพื้นที่เพิ่มมากขึ้น ดังนั้น ก็อาจมีบางช่วงที่หนูอาจจะพูด หรือคิดอะไรซ้ำไป ซ้ำมาบ้าง (พี่คงไม่โกรธหนูหรอกนะคะ หนูกำลังสร้างอนาคตของเรานะคะ)
หนูรู้นะคะว่า “พี่เหนื่อย” กับความรัก และความอ่อนแอของหนู หนูเสียใจที่ทำให้พี่รู้สึกเช่นนี้ แต่หนูอยากจะบอกกับพี่ตรงๆว่า “หนูไม่เคยมีเจตนา หรือต้องการให้สิ่งที่หนูทำไปทั้งหมดนี้ ทำร้ายความรู้สึกของพี่เลย หากแต่ อยากให้พี่มองย้อนกลับไปดูว่า ทั้งหมดที่หนูทำนั้น มีต้นเหตุมาจาก “ความรัก” ที่หนูมอบให้พี่จนหมดหัวใจ และหนูกำลังพยายามที่จะมั่นใจในตัวเอง และตัวของพี่ เพื่อว่า เราจะได้พัฒนาความรักของเราไปถึงจุดที่ “สมบูรณ์” ที่สุด
ขอโทษนะคะ สำหรับ “ความสับสน” และ “การไม่มีเหตุผล” ที่อาจทำให้พี่รู้สึกแย่ และรำคาญ วันนี้หลังจากเข้าโบสถ์แล้ว หนูตัดสินใจแล้วคะ ว่าหนูจะไม่ “งี่เง่า” และ “เกิดภาวะเช่นนี้” อีก
“ให้อภัย” หนูนะคะ อย่าเดินจากหนูไปนะคะ หนูอาจไม่ใช่คนที่ Perfect ไม่ใช่คนใจเย็น ไม่ใช่คนเรียบร้อย อาจมีคุณสมบัติไม่ตรงกับคนที่พี่ต้องการทั้งหมด แต่หนูสัญญานะคะ หนูจะทำให้ดีที่สุด กับความรักครั้งนี้ (เพื่อพี่ เพื่อหนู เพื่อมอมแมม เพื่อวอดก้า)
เชื่อในความรักของหนูนะคะ หนูอาจไม่ใช่คนที่ perfect แต่หนูรักพี่หมดหัวใจ และในทุกๆวันต่อจากนี้ หนูจะรักพี่ด้วยหัวใจ รักให้ดีที่สุด อยู่ร่วมสร้างอนาคตร่วมกันกับหนูนะคะ (เพราะหากขาดพี่ไป ชีวิตหนูคงล้มลงไม่เป็นท่า)
นับจากวินาทีนี้ หนูขอฝาก “หัวใจที่แสนธรรมดาของหนู” ให้พี่ได้ดูแลนะคะ (หนูเชื่อมั่นว่า พี่ดูแลหัวใจดวงนี้ได้อย่างแน่นอน)
In You, Will I Trust.
หนูรักพี่นะคะ
