เมื่อจะกล่าวถึงหน้าที่ของอวัยวะหลักอย่างนึงในร่างกายมนุษย์ นั่นคือ “หู” ซึ่งเป็นอวัยวะที่ถูกใช้ใน “การรับฟัง หรือการได้ยิน”
ในชีวิตประจำวัน เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า “การได้ยิน เป็นกระบวนการสำคัญมาก ในการเรียนรู้ และพัฒนาศักยภาพในด้านอื่นๆของร่างกาย”
บางคนใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการฟังเพลง ฟังวิทยุ จะเห็นได้จาก เวลาที่ต้องนั่งรถทัวร์ อยู่บนรถเมล์ ขึ้นรถไฟ รถไฟฟ้า และรถไฟฟ้าใต้ดิน คนส่วนใหญ่มักจะ “ต่อเติม อวัยวะส่วนที่ 33 ของร่างกาย” นั่นคือ “สายหูฟัง หรือ Bluetooth” ติดตัวเสมอ (หากไม่ฟังเพลง ก็จะคุยโทรศัพท์)
บางคนก็มักใช้เวลาว่างจากการทำงาน ในการรับฟังเรื่องของชาวบ้าน (เรื่องของบุคคลที่ 3 ที่ 4 ที่ 5 น่าสนใจยิ่งนัก ทั้งๆที่บางทีฟังไปก็ไม่เคยพัฒนาชีวิตส่วนใดส่วนนึงของเราได้เลย ก็ตาม)
แต่ไม่ว่าเราจะใช้อวัยวะส่วนนี้เพื่อ “เปิดรับ” สิ่งใดเข้ามาในชีวิตเราก็ตาม (ก็เป็นเรื่องของเรา หาใช่เรื่องของคนอื่นไม่) หากสิ่งที่เรา “รับมา” นั้น ไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับตัวเราเอง และสังคม
มาถึงประเด็นหลัก เมื่อกล่าวถึงอวัยวะส่วนนี้ นั่นคือ “เสียง”
“เสียง” คือ การถ่ายทอดพลังงานจากวัตถุที่มีการ “สั่นผ่านตัวกลาง” มายัง “หู (ผู้ฟัง)” ในลักษณะของ “คลื่น” (ออกแนววิชาการเกินไปเปล่าเนี่ย)
ซึ่ง “เสียง” ก็มีบทบาทสำคัญ และเป็นตัวกระตุ้นหลักอย่างนึกให้กับชีวิตเราได้ เพราะ “เสียง” ที่เราอยากฟัง อาจจะกระตุ้นให้เรามีแรง “ฮึดสู้กับชีวิต” แต่หาก “เสียง” ที่เราไม่อยากจะรับฟังแล้ว ก็อาจจะเป็น “สาเหตุหลัก” ให้การดำเนินชีวิตของเราต้อง “ดับวูบ” ก็เป็นไปได้เช่นกัน
เพื่อนๆลองคิดตามกันเล่นๆดูนะคะ
คำถามแรก “เสียงอะไรที่คุณอยากได้ยิน และรับฟังมากที่สุด” (บางคนอาจจะตอบว่า เสียงนก เสียงคลื่น เสียงไก่ขัน เสียงหวานๆของคนรัก ฯลฯ)
คำถามที่สอง “เสียงอะไรที่คุณไม่อยากได้ยิน และรับฟังมากที่สุด” (บางคนอาจจะตอบว่า เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้า เสียงเร่งเครื่องรถมอเตอร์ไซค์ เสียงหวีดร้องของเด็กๆ ฯลฯ)
จากคำถามทั้งสอง ก็จะเห็นได้ว่า “คลื่นเสียง” มีอิทธิพลมากในชีวิตของเรา ดังนั้น คงเป็นเรื่องปกติ ที่คนเราอาจหลีกเลี่ยงเสียงที่เราไม่ชอบ แต่ในชีวิตประจำวันเราจริงๆ เราอาจจะหลีกเลี่ยงทุกๆสิ่งไม่ได้
ถึง Darling (ที่ปากแข็ง)
รู้ไหมคะ? เพราะเหตุใด? หนูถึงเลือกคุณ? เปิดใจให้กับคุณ? ทั้งๆที่หัวใจของหนูปิดตายไปแล้ว
สิ่งที่ดึงดูดทำให้หนู “หยุดหัวใจ” มาที่คุณก็คือ “ความฉลาดในการพูดของคุณ” คุณจับทางหนูได้ว่า “หนูเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงมากๆๆๆๆ” คุณจึงมีวีธีพูดที่ทำให้ “หนูต้องหยุดดื้อ หยุดซน และหยุดเคลื่อนไหว” นั่นคือ คุณไม่เคยที่จะใช้ “คำสั่ง บังคับ หรือ ยกเหตุผลมากมายมาเพื่อหยุดการกระทำของหนู” แต่คุณจะใช้ “ความฉลาด” ในตัวคุณ “กลั่นกรองกลยุทธ์ และคำพูด”ออกมา เพื่อ ให้หนูได้คิด ได้ตัดสินใจ ในการเลือกที่จะกระทำสิ่งต่างๆ และนั่นก็ทำให้หนูยิ้ม และต้องหยุดคิด
จนสุดท้าย หนูก็ยอมคุณไปซะทุกๆเหตุผลจนได้ (ทั้งๆที่ในใจลึกๆ หนูก็ยังอยากสนุก อยากดื้อ อยากซน อยากเอาแต่ใจบ้างบางเวลาก็ตาม) แต่ทำไงได้อ่ะ? ในเมื่อคุณ “กล้า หน้ามึน เรียบเรียงคำพูดอย่างชาญฉลาดออกมาแล้วอย่างนั้น” ถ้าจะให้หนูขัดใจคุณ หนูก็คงจะขาดคุณสมบัติ การเป็นคู่ชีวิตที่ดีแน่นอน
(ที่รักคะ อย่าได้ดีใจไป การที่หนูยอมคุณในครั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่า หนูจะยอมคุณไปทั้งชีวิตเสียเมื่อไหร่? ความซนในตัวหนูยังมีอีกเยอะ ครั้งนี้คุณอาจจะสบายใจไม่ต้องปวดหัว แต่ต่อไปข้างหน้า ก็ไม่มีหลักประกันใดๆ มารับรองได้ว่า หนูจะเชื่อฟังคุณทุกครั้งไปนะคะ)
ขอบคุณความเป็นตัวตนของคุณนะคะ ที่ “แทรกซึม” เข้ามา “เติมเต็ม” ชีวิตของหนู
หนูรักคุณคะ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
