เราเชื่อว่า ทอม ดี้ เลส หลายคนอาจจะเคยมี ความรู้สึกที่ว่าตัวเองต่ำต้อย ไม่ดีพอ ไม่มีค่าพอ ไม่มั่นใจ กลัวที่จะถูกปฏิเสธ ขี้ขลาดกับความรัก จนอาจปล่อยคนดีๆหลายคนให้เดินจากไปจากชีวิต ไดอารี่วันนี้ เป็นเรื่องราวของ “ดี้เจียมตัว”คนนึง
“นัท” ดี้เหงาคนหนึ่งลง e-mail ไว้ใน Webboard ของเลสล่า กระทู้ของเธอถูกค้นพบ และได้รับการตอบรับจาก “มิว” ทอมหน้าตาดีคนหนึ่ง เธอและเขาคุยกันผ่าน MSN (กามเทพยุคดิจิตอล) ช่วงเวลาแค่อาทิตย์เดียวที่คุยกันนั้น เธอและเขาต่างรู้สึกพิเศษต่อกันอย่างประหลาด เป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย อบอุ่น ทุกวันเธอจะมานั่งรอเขา online ทุกวันเขาจะนอนดึกเพื่อคุยกับเธอให้ยาวนานที่สุด เขารู้สึกชอบเธอมาก พร่ำบอกความรู้สึกให้เธอฟัง เธอก็รู้สึกชอบเขาเช่นกัน แต่ยังสงวนคำพูดไว้ เมื่อจินตนาการทางจิตใจ ถูกเติมเต็มด้วยความเอาใจใส่ และตัวอักษรบนหน้าจอ ขั้นต่อไป ก็ต้องเผยแสดงบุคคลในจินตนาการออกเป็นบุคคลในความจริง ทั้งคู่อยากจะเห็นซึ่งกันและกัน ตกลงจะเปิดรูปแลกกันดู เธอขอเวลา 5 นาที ไปหารูปที่ดูดีที่สุดเพื่อที่จะให้เขาเห็น รูปของเขาและเธอ ถูกเตรียมพร้อมเปิดให้กันและกันดู เมื่อเขาเปิดรูปตัวเองให้เธอเห็น แวบแรกที่เธอเห็น เธอรู้สึกชอบเขาทันที (เขาหล่อมาก) เขาเปิดอีกรูป เป็นรูปที่ถ่ายกับแฟนคนล่าสุดที่เพิ่งเลิกกันไปเพียงไม่นาน เมื่อเธอเห็นรูปที่สอง เธอเห็นถึงความเหมาะสมของเขาและแฟนเก่า แต่สำหรับเธอนั้นก็เป็นแค่ดี้หน้าตาธรรมดาคนนึงเท่านั้น เธอไม่ยอมเปิดรูปตัวเองที่เตรียมให้เขาดู เธอหมดความมั่นใจในตัวเอง ได้แต่นั่งนิ่งทบทวนในคำพูดของเขาก่อนหน้านี้ ว่าแฟนที่ผ่านมาของเขาแต่ละคนนั้น สวยๆทั้งนั้น ด้วยความคิดโง่ๆ บวกกับความกลัวที่จะถูกปฏิเสธ เพราะเธอมีความเชื่อว่า "เมื่อเขาเห็นเธอแล้ว เขาจะต้องรู้สึกผิดหวังกับดี้หน้าตาธรรมดาแบบเธอ แล้วก็ต้องเดินจากเธอไป ทิ้งให้เธอเสียใจอยู่คนเดียว" เธอจึงตัดสินใจหยุดความรู้สึกที่มีต่อเขาไว้ เดินจากเขาออกมา เพียงเพื่ออยากให้เขาได้เจอคนที่ดีกว่าเธอ ทิ้งให้เขาถามตัวเองว่าเพราะอะไร? เธอถึงหายไป
ความกลัวที่เธอมีนั้น อาจเรียกได้ว่าเป็น “ความขี้ขลาด” แต่หลายคนคงปฏิเสธไม่ได้ว่า อาจมีบางช่วงเวลาที่ความรู้สึกกลัวนี้ ได้แวะเวียนเข้ามาทักทายพวกคุณ
อย่ากลัว!!! จงก้าวออกมาด้วยดวงใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความรัก ไม่ว่าจะถูกปฏิเสธหรือไม่ อย่างน้อย เราก็ได้กล้าหาญเพียงพอแล้วที่จะ "ยอมรับ และผลักดัน" ความรู้สึกของตัวเอง กับคนพิเศษสักคน ไม่ว่าผลที่ออกมาจะดี และเลวร้ายแค่ไหน
“นัท” ดี้เหงาคนหนึ่งลง e-mail ไว้ใน Webboard ของเลสล่า กระทู้ของเธอถูกค้นพบ และได้รับการตอบรับจาก “มิว” ทอมหน้าตาดีคนหนึ่ง เธอและเขาคุยกันผ่าน MSN (กามเทพยุคดิจิตอล) ช่วงเวลาแค่อาทิตย์เดียวที่คุยกันนั้น เธอและเขาต่างรู้สึกพิเศษต่อกันอย่างประหลาด เป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย อบอุ่น ทุกวันเธอจะมานั่งรอเขา online ทุกวันเขาจะนอนดึกเพื่อคุยกับเธอให้ยาวนานที่สุด เขารู้สึกชอบเธอมาก พร่ำบอกความรู้สึกให้เธอฟัง เธอก็รู้สึกชอบเขาเช่นกัน แต่ยังสงวนคำพูดไว้ เมื่อจินตนาการทางจิตใจ ถูกเติมเต็มด้วยความเอาใจใส่ และตัวอักษรบนหน้าจอ ขั้นต่อไป ก็ต้องเผยแสดงบุคคลในจินตนาการออกเป็นบุคคลในความจริง ทั้งคู่อยากจะเห็นซึ่งกันและกัน ตกลงจะเปิดรูปแลกกันดู เธอขอเวลา 5 นาที ไปหารูปที่ดูดีที่สุดเพื่อที่จะให้เขาเห็น รูปของเขาและเธอ ถูกเตรียมพร้อมเปิดให้กันและกันดู เมื่อเขาเปิดรูปตัวเองให้เธอเห็น แวบแรกที่เธอเห็น เธอรู้สึกชอบเขาทันที (เขาหล่อมาก) เขาเปิดอีกรูป เป็นรูปที่ถ่ายกับแฟนคนล่าสุดที่เพิ่งเลิกกันไปเพียงไม่นาน เมื่อเธอเห็นรูปที่สอง เธอเห็นถึงความเหมาะสมของเขาและแฟนเก่า แต่สำหรับเธอนั้นก็เป็นแค่ดี้หน้าตาธรรมดาคนนึงเท่านั้น เธอไม่ยอมเปิดรูปตัวเองที่เตรียมให้เขาดู เธอหมดความมั่นใจในตัวเอง ได้แต่นั่งนิ่งทบทวนในคำพูดของเขาก่อนหน้านี้ ว่าแฟนที่ผ่านมาของเขาแต่ละคนนั้น สวยๆทั้งนั้น ด้วยความคิดโง่ๆ บวกกับความกลัวที่จะถูกปฏิเสธ เพราะเธอมีความเชื่อว่า "เมื่อเขาเห็นเธอแล้ว เขาจะต้องรู้สึกผิดหวังกับดี้หน้าตาธรรมดาแบบเธอ แล้วก็ต้องเดินจากเธอไป ทิ้งให้เธอเสียใจอยู่คนเดียว" เธอจึงตัดสินใจหยุดความรู้สึกที่มีต่อเขาไว้ เดินจากเขาออกมา เพียงเพื่ออยากให้เขาได้เจอคนที่ดีกว่าเธอ ทิ้งให้เขาถามตัวเองว่าเพราะอะไร? เธอถึงหายไป
ความกลัวที่เธอมีนั้น อาจเรียกได้ว่าเป็น “ความขี้ขลาด” แต่หลายคนคงปฏิเสธไม่ได้ว่า อาจมีบางช่วงเวลาที่ความรู้สึกกลัวนี้ ได้แวะเวียนเข้ามาทักทายพวกคุณ
อย่ากลัว!!! จงก้าวออกมาด้วยดวงใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความรัก ไม่ว่าจะถูกปฏิเสธหรือไม่ อย่างน้อย เราก็ได้กล้าหาญเพียงพอแล้วที่จะ "ยอมรับ และผลักดัน" ความรู้สึกของตัวเอง กับคนพิเศษสักคน ไม่ว่าผลที่ออกมาจะดี และเลวร้ายแค่ไหน
คุณ!!! ก็ได้ "ทำดีที่สุดแล้ว"
There’s No Fear In Love.
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
There’s No Fear In Love.
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
