เคยตั้งคำถามกับตัวเองไหม? ว่าทำไม เหตุการณ์บางเหตุการณ์ เรื่องบางเรื่อง (ที่บางที เราอาจไม่เกี่ยวข้องด้วยเลยก็ได้) แต่สุดท้าย เราต้องกลับเป็นฝ่ายที่ต้องเสียใจ ทุกข์ทน และทรมานเพียงฝ่ายเดียว (ยังมี “ยุติธรรม” หลงเหลือไหมในสังคม)
“การเปลี่ยนแปลงคนอื่นนั้นยากเย็น สิ่งที่ง่ายกว่า คือต้อง “เปลี่ยนแปลง และปรับตัวของเราเอง” ให้เข้ากับ “คนหมู่มาก” ที่มีในสังคม
แต่จะมีสักกี่คน ที่เคยสงสัย? มีคำถาม? และรู้สึกตะหงิดลึกๆในใจว่า “ทำไมต้องเป็นเราที่เปลี่ยนแปลงด้วย? และเราจะรู้ได้ไงว่า สิ่งที่สังคมบัญญัติขึ้นนั้นถูกต้องเสมอ” (หรือถูกต้องเพราะมีคนส่วนมากเห็นด้วย)
ทำไม?
ทำไม?
และทำไม? (คำถามนี้วิ่งวุ่นเข้ามาในหัวสมอง อย่างไม่สามารถที่จะ “เตะ” มันออกไปได้)
พลอย (วัยรุ่นผู้หญิงคนนึง) อายุ 25 ปี เธอเป็นน้องของเพื่อนเรา เราเห็นเธอตั้งแต่เธอเรียนมัธยมต้น เธอเป็นเด็กขี้อาย เรียบร้อย อ่อนหวาน น่ารัก และร่าเริง แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราบังเอิญได้เจอเธอ เธอเดินเข้ามาทักเรา ตอนแรกเราจำเธอไม่ได้ เค้าโครงหน้าตาของเธอเปลี่ยนไปหมด (ต้องขอบคุณ “ศัลยกรรม” ความงาม ที่ทำให้ผู้หญิงหลายๆคน ที่ต้องการลืม “ตัวตน” ของตัวเองได้สมใจอยากกัน) สไตล์การแต่งตัวของเธอต่างจากเมื่อก่อนมาก (เมื่อก่อนเรียกได้ว่า “พื้นที่ปกปิด มีมากกว่าพื้นที่เปิดเผย” แต่ ณ ปัจจุบัน “พื้นที่ปกปิดโดนพื้นที่เปิดเผย แย่งราชอาณาจักรไปจนหมด”) คำพูดคำจาของเธอ ดูจะแก่แดด แก่ลม ไม่สมกับวัยเพียง 25 เลย
ไหนๆเรามีโอกาสได้เจอเธอแล้ว เราก็เลยถือโอกาสพาเธอไปเลี้ยงข้าว ระหว่างทานอาหารด้วยกันนั้น เธอได้ “แบ่งปันชีวิต” ที่ผ่านมาของเธอกับเรา (เธอพูดกับเราทุกเรื่อง อารมณ์ของเธอคงประมาณว่า อยากจะระบายให้ใครสักคนได้รับฟัง)
เธออวดกับเราว่า “เธอเสียตัวตั้งแต่อายุ 16, เคยคบแฟนที่เดียวกัน 4 คน, เคยมี sex กับผู้ชายพร้อมๆกัน 3 คน, เคยนอนกับผู้ชาย 6 คน ภายในวันเดียวกัน, เคยเล่นสิ่งเสพติดมาแล้วเกือบทุกประเภท, เคยทำแท้งมาแล้วหลายๆต่อหลายครั้ง, เคยลองขายตัว และมีเสี่ยเลี้ยง” (ขณะที่พูด ดูเธอภูมิใจ และมั่นใจเหลือเกินว่า สิ่งที่เธอ “เป็น” นั้น ถูกต้องและเป็นที่ยอมรับในสังคม)
เราฟังไป “อมยิ้ม” ไป เพราะความเป็นคนตรงๆของเธอ (คงเป็นสิ่งเดียวที่เหลือเค้าโครงความเป็นเธอในอดีต)
และด้วย “ความปากไว” ของเรา เราจึงถามเธอว่า “คิดว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำนั้น ผิดไหม?”
เธอหันหน้าออกไปมองหน้าร้าน ก่อนที่จะหันมาตอบเราว่า “คิดสิ หนูเคยคิดจะยืนหยัดทำความดี แต่ถ้าเราดีเกินไป เราก็จะกลายเป็น “แกะดำ” ของสังคม พี่อย่ามาทำเป็น innocent หน่อยเลย เมื่อเราอยู่ร่วมกับคนหมู่มากในสังคม สิ่งที่เราควรทำคือ “ปรับตัว” ให้ตามกระแสของสังคม จะมาทำตัวเป็น “คนดี” ได้ยังไง? สังคมนี้ไม่มีพื้นที่ให้คนดีได้ยืนอยู่หรอก คนดีต้องไปบวช จำศีล กันเท่านั่น”
เรา “จบ และหมดคำถาม” เมื่อได้รับ “คำตอบ” ของเธอแบบนั้น
ระหว่าง ขับรถกลับบ้าน เราก็มานั่งย้อนคิดว่า “ทำไมบางคนต้อง “ปรับตัวเอง” ไปตามกระแสของสังคม และคนรอบข้าง จนบางที เราอาจจะเสียจุดยืน และความเป็นตัวตนของตัวเองไปจนหมด”
“แกะดำ” ที่สังคม “อ้างถึง” นั้น ใช้สำหรับเรียก “คนที่คิดแตกต่าง และดำรงชีวิตแตกต่าง เพราะความเชื่อที่แตกต่างงั้นหรือ?”
อ่านมาจนถึงตรงนี้ คุณมีคำถามอยู่ในใจบ้างหรือยัง? ว่าสิ่งที่คุณกำลังทำ หรือสิ่งที่คุณกำลังเป็นนั้น เป็นความต้องการของคุณ? หรือเป็นไปตามกระแสของสังคม? (เพราะถ้าคุณมีคำถาม แสดงว่า “จิตสำนึก Suppression” ของคุณยังทำงานอยู่)
ฝากให้คิดเล่นๆเป็นการบ้านนะคะ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
“การเปลี่ยนแปลงคนอื่นนั้นยากเย็น สิ่งที่ง่ายกว่า คือต้อง “เปลี่ยนแปลง และปรับตัวของเราเอง” ให้เข้ากับ “คนหมู่มาก” ที่มีในสังคม
แต่จะมีสักกี่คน ที่เคยสงสัย? มีคำถาม? และรู้สึกตะหงิดลึกๆในใจว่า “ทำไมต้องเป็นเราที่เปลี่ยนแปลงด้วย? และเราจะรู้ได้ไงว่า สิ่งที่สังคมบัญญัติขึ้นนั้นถูกต้องเสมอ” (หรือถูกต้องเพราะมีคนส่วนมากเห็นด้วย)
ทำไม?
ทำไม?
และทำไม? (คำถามนี้วิ่งวุ่นเข้ามาในหัวสมอง อย่างไม่สามารถที่จะ “เตะ” มันออกไปได้)
พลอย (วัยรุ่นผู้หญิงคนนึง) อายุ 25 ปี เธอเป็นน้องของเพื่อนเรา เราเห็นเธอตั้งแต่เธอเรียนมัธยมต้น เธอเป็นเด็กขี้อาย เรียบร้อย อ่อนหวาน น่ารัก และร่าเริง แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราบังเอิญได้เจอเธอ เธอเดินเข้ามาทักเรา ตอนแรกเราจำเธอไม่ได้ เค้าโครงหน้าตาของเธอเปลี่ยนไปหมด (ต้องขอบคุณ “ศัลยกรรม” ความงาม ที่ทำให้ผู้หญิงหลายๆคน ที่ต้องการลืม “ตัวตน” ของตัวเองได้สมใจอยากกัน) สไตล์การแต่งตัวของเธอต่างจากเมื่อก่อนมาก (เมื่อก่อนเรียกได้ว่า “พื้นที่ปกปิด มีมากกว่าพื้นที่เปิดเผย” แต่ ณ ปัจจุบัน “พื้นที่ปกปิดโดนพื้นที่เปิดเผย แย่งราชอาณาจักรไปจนหมด”) คำพูดคำจาของเธอ ดูจะแก่แดด แก่ลม ไม่สมกับวัยเพียง 25 เลย
ไหนๆเรามีโอกาสได้เจอเธอแล้ว เราก็เลยถือโอกาสพาเธอไปเลี้ยงข้าว ระหว่างทานอาหารด้วยกันนั้น เธอได้ “แบ่งปันชีวิต” ที่ผ่านมาของเธอกับเรา (เธอพูดกับเราทุกเรื่อง อารมณ์ของเธอคงประมาณว่า อยากจะระบายให้ใครสักคนได้รับฟัง)
เธออวดกับเราว่า “เธอเสียตัวตั้งแต่อายุ 16, เคยคบแฟนที่เดียวกัน 4 คน, เคยมี sex กับผู้ชายพร้อมๆกัน 3 คน, เคยนอนกับผู้ชาย 6 คน ภายในวันเดียวกัน, เคยเล่นสิ่งเสพติดมาแล้วเกือบทุกประเภท, เคยทำแท้งมาแล้วหลายๆต่อหลายครั้ง, เคยลองขายตัว และมีเสี่ยเลี้ยง” (ขณะที่พูด ดูเธอภูมิใจ และมั่นใจเหลือเกินว่า สิ่งที่เธอ “เป็น” นั้น ถูกต้องและเป็นที่ยอมรับในสังคม)
เราฟังไป “อมยิ้ม” ไป เพราะความเป็นคนตรงๆของเธอ (คงเป็นสิ่งเดียวที่เหลือเค้าโครงความเป็นเธอในอดีต)
และด้วย “ความปากไว” ของเรา เราจึงถามเธอว่า “คิดว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำนั้น ผิดไหม?”
เธอหันหน้าออกไปมองหน้าร้าน ก่อนที่จะหันมาตอบเราว่า “คิดสิ หนูเคยคิดจะยืนหยัดทำความดี แต่ถ้าเราดีเกินไป เราก็จะกลายเป็น “แกะดำ” ของสังคม พี่อย่ามาทำเป็น innocent หน่อยเลย เมื่อเราอยู่ร่วมกับคนหมู่มากในสังคม สิ่งที่เราควรทำคือ “ปรับตัว” ให้ตามกระแสของสังคม จะมาทำตัวเป็น “คนดี” ได้ยังไง? สังคมนี้ไม่มีพื้นที่ให้คนดีได้ยืนอยู่หรอก คนดีต้องไปบวช จำศีล กันเท่านั่น”
เรา “จบ และหมดคำถาม” เมื่อได้รับ “คำตอบ” ของเธอแบบนั้น
ระหว่าง ขับรถกลับบ้าน เราก็มานั่งย้อนคิดว่า “ทำไมบางคนต้อง “ปรับตัวเอง” ไปตามกระแสของสังคม และคนรอบข้าง จนบางที เราอาจจะเสียจุดยืน และความเป็นตัวตนของตัวเองไปจนหมด”
“แกะดำ” ที่สังคม “อ้างถึง” นั้น ใช้สำหรับเรียก “คนที่คิดแตกต่าง และดำรงชีวิตแตกต่าง เพราะความเชื่อที่แตกต่างงั้นหรือ?”
อ่านมาจนถึงตรงนี้ คุณมีคำถามอยู่ในใจบ้างหรือยัง? ว่าสิ่งที่คุณกำลังทำ หรือสิ่งที่คุณกำลังเป็นนั้น เป็นความต้องการของคุณ? หรือเป็นไปตามกระแสของสังคม? (เพราะถ้าคุณมีคำถาม แสดงว่า “จิตสำนึก Suppression” ของคุณยังทำงานอยู่)
ฝากให้คิดเล่นๆเป็นการบ้านนะคะ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
