วันนี้เป็นวันพิเศษอีกวันนึง ที่เรา mark ไว้ในปฏิทิน วันนี้เป็นวันเกิด “น้องวอดก้า” (แมว Persian Brown Tabby) ซึ่งปีนี้ เขาอายุได้ 3 ปีแล้ว เรายังจำความรู้สึกวันแรกที่เราได้ “อุ้ม” เขาได้อย่างแม่นยำ จนเราแทบไม่รู้ต้วเลยว่า “เวลาผ่านไป ความรักที่เรามีต่อเขานั้น ซึมเข้ามาในหัวใจ และความเคยชินในชีวิตลึกแค่ไหนแล้ว?” เท่าที่จำได้ ช่วงที่เขาไม่สบาย เป็นช่วงเวลาที่เราเข้าใจ และสัมผัสได้ถึง “ความรู้สึกที่เรามีต่อเขา” (ที่ยิ่งวัน ยิ่งมากขึ้น) ได้อย่างดี ความรู้สึกของ “ผู้ให้” (เรา) ที่ต้องการจะ “เติมเต็ม ดูแล และปกป้อง” สิ่งมีชีวิตเล็กๆ เช่นเขานั้น มีมากล้น จนไม่สามารถบรรยาย และแสดงออกมาได้หมด
หลายครั้งที่เราเหนื่อย ท้อ หมดแรงที่จะก้าวต่อไป เพียงแค่เรานึกถึงเขา “ความสุข และความอบอุ่น” ก็เดินทางเข้ามา “โอบกอด” เราอีกครั้ง
วันเกิดปีนี้ของหนู พี่ไม่มีอะไรจะให้ มีเพียง “ความรัก” ที่จะแสดงออกมาในทุกๆ “การกระทำ และความรู้สึก” ให้กับหนู พี่สัญญากับตัวเองเสมอว่า “พี่ (คนธรรมดาๆคนนึง) จะดูแล และทำให้หนูเป็นแมวที่โชคดี และมีความสุขในโลกได้แน่นอน”
พี่รักหนูนะ น้องแมวแสนซนของพี่
อีก 9 วัน เราก็ต้องส่ง “น้องพิม” กลับไปบ้านเขาที่ต่างจังหวัดแล้ว นึกๆแล้วก็ใจหายนะ เธอช่างเป็นเด็กอายุ 8 ขวบ ที่แสนฉลาด ช่างคิด และเปิดใจเรียนรู้กับสิ่งใหม่ๆเสมอ พี่หวังว่า “น้องจะเอาความรู้ และประสบการณ์ ที่ได้จากการมากรุงเทพฯ ในครั้งนี้ กลับไปใช้เป็น “พื้นฐาน” และ “ต่อยอด” สิ่งที่พี่ได้ “ปูทาง” เอาไว้ให้ เพราะสิ่งที่พี่ได้ “สอน และวางรากฐาน” กระบวนความคิด และการเข้าใจโลก” ให้นั้น จะช่วยหนูให้ “สังเกตุ และเข้าใจ” อีกมุมนึงของชีวิต
ไดอารี่วันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเรา เราขอใช้พื้นที่ตรงนี้ “ถ่ายทอดอารมณ์ และความเป็นตัวตนของเรา” ผ่าน “ตัวอักษร” ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
หลายครั้งที่เราเหนื่อย ท้อ หมดแรงที่จะก้าวต่อไป เพียงแค่เรานึกถึงเขา “ความสุข และความอบอุ่น” ก็เดินทางเข้ามา “โอบกอด” เราอีกครั้ง
วันเกิดปีนี้ของหนู พี่ไม่มีอะไรจะให้ มีเพียง “ความรัก” ที่จะแสดงออกมาในทุกๆ “การกระทำ และความรู้สึก” ให้กับหนู พี่สัญญากับตัวเองเสมอว่า “พี่ (คนธรรมดาๆคนนึง) จะดูแล และทำให้หนูเป็นแมวที่โชคดี และมีความสุขในโลกได้แน่นอน”
พี่รักหนูนะ น้องแมวแสนซนของพี่
อีก 9 วัน เราก็ต้องส่ง “น้องพิม” กลับไปบ้านเขาที่ต่างจังหวัดแล้ว นึกๆแล้วก็ใจหายนะ เธอช่างเป็นเด็กอายุ 8 ขวบ ที่แสนฉลาด ช่างคิด และเปิดใจเรียนรู้กับสิ่งใหม่ๆเสมอ พี่หวังว่า “น้องจะเอาความรู้ และประสบการณ์ ที่ได้จากการมากรุงเทพฯ ในครั้งนี้ กลับไปใช้เป็น “พื้นฐาน” และ “ต่อยอด” สิ่งที่พี่ได้ “ปูทาง” เอาไว้ให้ เพราะสิ่งที่พี่ได้ “สอน และวางรากฐาน” กระบวนความคิด และการเข้าใจโลก” ให้นั้น จะช่วยหนูให้ “สังเกตุ และเข้าใจ” อีกมุมนึงของชีวิต
ไดอารี่วันนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเรา เราขอใช้พื้นที่ตรงนี้ “ถ่ายทอดอารมณ์ และความเป็นตัวตนของเรา” ผ่าน “ตัวอักษร” ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่าน
